Showmannetje Rufus weet Paradiso stil te krijgen

Singer-songwriter Rufus Wainwright brengt voor de tweede keer dit jaar een bezoek aan Nederland. Deze telg van de muzikale familie Wainwright/McGarrigle maakt theatrale popliedjes met teksten over zijn homoseksualiteit, eenzaamheid en liefde. Zijn laatste dubbelalbum Want wordt gekenmerkt door opera-invloeden, melancholische songs en romantische literaire werkjes. Live is hij een echte showman met uitgebreide band die zorgt voor achtergrondzang, strijkers, gitaren, basgitaar, piano en drums. Zonder deze band is de sfeer veel intiemer.

Zus Martha Wainwright warmt ons op. Met haar krachtige stem wisselt ze hoge en lage tonen snel af en brengt ze Paradiso in de juiste stemming. Ze maakt liedjes in hetzelfde genre als haar broer. Als afsluiter worden we getrakteerd op een Frans lied dat Martha met veel passie en emotie zingt en waarbij ze de hele zaal in vervoering brengt.

Na veel geschreeuw en gejuich wordt de glamoureus geklede Wainwright belicht. Hij speelt gedurende het concert afwisselend solo en met band. Bij Vibrate, een lied met opera-invloeden gaat er wat mis: z’n stem breekt bij een lange uithaal en Rufus baalt zichtbaar. Wat voor show Wainwright neer kan zetten, wordt duidelijk bij Old Whore’s Diet. Dan verschijnen alle bandleden, gekleed in witte lakens, op het podium en doen een maffe dans. De zaal wordt wakker geschud, mensen op de balkons gaan massaal staan en genieten van deze grappige verschijning. Daarna wordt Rufus in blauw gewaad aan het kruis ‘genageld’ en krijgt een masker, doornenkroon en lippenstift op. Hij laat zich niet afleiden door de attributen en zingt een prachtige Gay Messiah, al staande voor z’n kruis. De show lijkt afgelopen: de band buigt en neemt afscheid. De gehele band zet zich daarna nog éénmaal in om het publiek te overdonderen met Beautiful Child. Gezamenlijk vormen ze een geluidsmuur van gitaren, waardoor dit lied zoveel meer kracht krijgt dan op cd.



Solo geeft Wainwright een heel ander soort optreden. Hij houdt ervan met familie te zingen en gelijk heeft hij, want de stemmen van zijn zussen passen heel goed bij de zijne. Martha komt het podium op, maar niet alleen voor een duet. “De piano is zo stoffig”, dus moet Martha helpen deze mee schoon te maken. Ze maken gezamenlijk grappen over het poetsen en de zaal lacht. Vervolgens zingen ze het Franstalige Nuit de la Miami, waarbij hun stemmen bijzonder goed samengaan. Ook zijn jongste halfzus Lucy blijkt gezegend met een prachtige stem. Gedrieen laten ze hun talenten horen bij One More Guy. Zonder zussen weet Wainwright het publiek te ontroeren met zijn pianospel en prachtige stem. Hij sluit het concert af in zijn uppie, in ochtendjas. Door zijn charisma doet het er totaal niet toe hoe hij gekleed gaat. Paradiso verstilt bij Pretty Things. Bij Cigarettes And Chocolate Milk begint het publiek mee te zingen, wat hij erg waardeert. Dit lied wordt zoveel mooier dan op album door de eenvoud. Na dit kunstwerkje neemt Wainwright definitief afscheid van de Amsterdamse muziektempel. Hij heeft dan twee uur en drie kwartier gespeeld. Een perfecte show waarin niets misgaat heeft de showman vanavond niet gegeven, maar de ontspannen Rufus maakt zijn foutjes goed met charisma, grappen en een show inclusief verkleedpartijtjes. Toch kan de ‘uitgeklede’ man de zaal minstens zo goed boeien met zijn intieme liedjes op piano.