London, baby III: De kroon op onze Londenvakantie

En het laatste deel van London, baby... m'n ervaringen in de vorm van wat aantekeningen.

Dinsdag
Alweer de laatste 'hele' dag in Londen. Gezellig ontbeten met Moskou-meisje. Na ontbijt nog even internet gecheckt of we ons extra Nizlopikaartje nog ergens kwijtkonden. Vriendin S die in Londen zit gaat immers niet (meer) mee...
Maar nee, niemand wilde!
Dan maar gewoon in actie komen.
Onze wegen scheidden al snel, bij de bushalte.
Lekker in m'n uppie door Notting hill gewandeld
Bij een exchange cd-winkel nog ff binnen gehobbeld. Veel te veel cd's, niet duur, maar toch wel kunnen laten staan
Een leuk eettentje gevonden aan 't begin van Portobello Road
Nog ff doorgelopen voor de 'markt'
Dat snel gezien hebbende op zoek naar een leuk koffietentje voor warme choco ('t had al lekker hard geregend)
Een rommelig niet-ketenachtig koffietentje binnengestapt
Rommelig bleek een statement, 't was er een puinzooi
Tosti's maken ging op diezelfde manier
De eerste tosti duurde al een kwartier, mislukte toen ook nog
Dus wachtte ik op tosti 2
Was ondertussen al te laat voor afspraak met S, dus gesmst dat ik 15 min later was
Toen snel tosti naar binnen gewerkt
Lekker met kaas geknoeid
Terugweg verdwaald bij de Moscow Road en St Petersburgroad die niet op MIJN kaart stonden
En meteen uitgevonden dat ik als we met z'n 2en zijn ook beter moet opletten!
Uiteindelijk wilde aardige man mij de weg wijzen en liep stuk met me mee
Toen geraced naar winkelcentrum, nog es 15 minuten later daar
S en vriendin waren weg
Gebeld, werd niet opgenomen
Gewacht, rondgelopen, gezocht in 't winkelcentrum, geen S & co
Alternatief plan voor de middag bedacht
Gesmst dat ik naar Brits museum zou gaan en dat ik d'r niet had gevonden
A ook gesmst, dat ik alleen op pad ging, naar British Museum
Lekker in de bus op bovenverdiep beetje rond zitten kijken, alle winkelende mensen in Oxford Street bekeken
Een jongetje die z'n plas moest doen (van z'n moeder) voor de Primark en daarna 'gezellig' verder gingen shoppen
In Brits museum tussen de Japanners en Chinesen de Egyptische wonderen (mummies) bekeken
Relaxed wat rondgesjokt en foto's gemaakt
Leuk, 'fotogeniek' gebouw. Kun je van alles mee.
Even geinformeerd voor de high tea, dat was A's idee nl: samen high tea-en! (en dat ging niet met S & co, want die hadden daar geen geld voor, toch een 'voordeel' van dit gedoe)
Langs de Paaseilandman. Gek om die hier op een stuk kunstof in een museum te zien staan. Die hoort op Paaseiland. Maar ook wel weer bijzonder, dat ik die heb gezien zonder op Paaseiland te zijn (want = duur!)
Verder nog wat Azteken-dingen
Kan nog wel een paar keer terug om de rest te zien ;-)
Toen in restaurantje bijgekomen, wachtend op A.
De heeeeeerlijkste scones verorberd
En uit proberen te vogelen wat er op de sandwiches zat
't Was bijna sluitingstijd, dus alle overige scones kwamen nog voorbij. Zouden ze die weggooien? We lustten er eigenlijk nog wel een paar ;-)
Daarna nog een fotografierondje gemaakt tot we uit 't museum gejaagd werden
Beveiligingsman was toch aardig, want we mochten even blijven staan (t regende) om uit te zoeken hoe we moesten lopen en vervolgens ging hij 't zelf maar uitleggen
Maar we liepen verkeerd
Met de bus door de stromende regen naar de buurt van Union Chapel (Islington)
Precies bij de goede halte eruit, op de gok! Goed van ons!
Al vrij snel mochten we naar binnen... gelukkig, want 't druppelde lekker
Geprobeerd later buiten 't extra kaartje nog te verkopen, maar mislukte
De promotiejongen van gigjunkie (?) was wel heel aardig en gezellig, dus daar beetje mee gekletst
De bewaker werd ook steeds aardiger (zat me eerst af te snauwen)
Toch maar op tijd naar binnen gegaan voor 't voorprogramma (met nog dat extra kaartje)
Gaaf voorprogramma uit Senegal met twee instrumenten die ik niet kende (artiesten die Nizlopi ontmoet hebben toen ze in Dakar waren).
Speelden later live ook een liedje samen (Last night in Dakar)
't Was een prachtige achthoekse kerk, met in alle hoeken balkon (behalve aan podiumkant)
Op podium stond nog een preekstoel, versierd met kaarsjes
Mooie glas-in-lood-ramen aan alle kanten
En een koor tegenover het podium waar je ook kon zitten
Overal camera's opgesteld, dus wie weet zien we 't ook nog ooit terug op dvd
Concert Nizlopi was geweldig! Het was vooral genieten, gezellig, sfeervol, energiek. Misschien muzikaal wat minder geweldig, maar daar heb ik niets van gemerkt. Er kwam een stortvloed aan positieve energie over me heen, vanaf 't podium en vanuit de zaal. Ik steeg weer even op, al het gedoe van die middag viel van m'n schouders.
Dit was de 'kroon' op onze Londenvakantie. Voor ons beiden ook volgens mij.

Na afloop nog even met de contrabassist staan praten en handtekening gekregen op m'n vers gekochte ExtraOrdinary EP (inclusief belofte dat ze binnenkort naar Nederland komen, '..I promise')
En nog wat rondgesjokt door de zaal
De beveiligingsmannen wilden ons snel weg hebben
We mochten nog wel ff naar 't café boven, dus dat dan maar...
Daar hingen twee mooie Nizlopi-posters maar na een gesprekje met de beveiligingsman (die ik ook al bij de voordeur had gezien en toen niet zo aardig was) zaten die in onze tas!
Na een gedeeld sapje werden we er ook daar uitgekickt
Nog even gewacht/gehoopt dat we ook Luke nog gingen ontmoeten, want we stonden ineens bij de artiesteningang toen we uit de bar kwamen (andere uitgang).
Maar 't duurde te lang, dus naar bushalte gesjokt.
Werden we er bij de eindhalte uitgegooid, was die ergens midden op een verkeersplein, met allerlei hekken eromheen!
En ondertussen STORTregenen, STORTregenen, 't water kwam alsof 't al maanden niet geregend had...
Waaaaaar moeten we heen? Ondertussen keihard lachen, want we waren in zo'n goede stemming, dus konden we wel een beetje regen + verwarring aan.
Over hek klimmen was niet echt een optie. De metro-ingangen waren toch echt aan de andere kant van het hek, aan de andere kant van de drukke weg. Maar toen... vonden we ook een tunnel die naar de metro leidde.
Waren we vlakbij uitgestapt, maar inmiddels hadden we al een hele ronde gemaakt.
En zo kwamen we toch weer terug bij ons hostel met de metro...

Woensdag
Gedag gezegd tegen Russische kamergenoot
Tas inpakken, altijd weer zo'n gedoe, ook al neem je je voor 'em nooit uit te pakken, aan 't eind moet toch alles er weer uit, voor 't erin kan, zelfs als ie eigenlijk helemaal niet vol zat...
Voor laatste keer van 6 hoog naar benee
Lekker rustig ontbeten
Wat plannen gemaakt... mooi dagje om 't Engelse geld op te maken
Dus: op naar de boekhandels, cd-winkels en de supermarkt voor een voorraadje eten voor op de terugweg
Eerst nog even lekker in de bus zitten en al filerijdend (meer stilstaand) door Oxford Street naar Picadilly Circus
De cd-winkels die in 't LP-gidsje stonden waren allemaal verhuisd, van naam veranderd of gewoon verdwenen. En de single van Glen Hansard & Marketa Irglova (Falling Slowly) was werkelijk nergens te vinden. Stond niet eens in de computersystemen!
En de Virgin Megastore, waar ik lang geleden (februari 2004?) de Counting Crows Best Of mét bonusdvd met videoclips en Blues Run The Game kocht was gewoon verdwenen! Verdwenen! Daar zat nu wel een andere grote cdwinkel, maar die had op twee etages DEZELFDE (!) collectie. Ik dacht even dat ik verdwaald was, toen ik weer bij de pop stond, maar ik moest nog een trap naar beneden.
Maargoed. Toch wel cd's gekocht bij die 'nieuwe' Virgin Megastore (weet niet meer hoe ie nu heet)... Guillemots voor 4 pond en Kt Tunstall voor 5 pond (of andersom)
Op de terugweg een leuk metrofotografie'rondje' gehouden... voorbijrijdende metro's fotograferen, 't station fotograferen, was leuk!
Daarna nog ff langs de supermarkt voor een maaltijdsalade, fruitsalade en wat lekkers. En we kwamen precies uit qua geld.
Toen was 't wel weer zo'n beetje tijd terug te gaan naar 't hostel, onze tassen te pakken en te bedenken hoe we naar 't treinstation zouden gaan.
Omdat er allerlei metro's uitlagen (wanneer niet... het lijkt de NS wel ;-) toch maar met de bus gegaan, die kwam ook net aanrijden, dus dat kwam goed uit.
Veeeeeeel te vroeg bij 't treinstation en toen lekker mensen gekeken en bankgehangen.
Zo'n man die bijna te laat was voor de trein, ging aan alle deuren van alle perrons trekken (je moest eerst door een deur voor je met de roltrap kon). Iemand zei 'em al dat ie bij 't verkeerde perron probeerde, maar blijkbaar drong dat niet door, want hij ging vrolijk door bij andere verkeerde deuren...
Treinreis naar Brussel ging redelijk soepel, tot er een soort bommelding was en we in de middle of nowhere bleven stilstaan. Uiteindelijk door onze verkenning van 't Brusselstation op de heenweg + hard lopen toch de trein naar Rotterdam gehaald en ook nog kunnen zitten. Wow!
In Dordt Adrianne gedag gezwaaid en zelf nog even blijven zitten tot R'dam.
Eenmaal in de trein naar Utrecht even naar huis gebeld om te vragen hoe 't was met oma, maar dat was allemaal goed. Daarna nog een hele tijd met 't broertje bijgekletst en toen kwam ik alweer aan op 't eindstation.

Een heerlijke, mooie, fantastische, gezellige, leuke vakantie! En ik ben Londen ook een stuk meer gaan waarderen. En Nizlopi ook trouwens!