Mannenconcertdriedaagse: Teitur, Josh Ritter en Patrick Watson

Hij was doodvermoeiend, maar m'n concertdriedaagse zit er weer op. Donderdag, vrijdag én zaterdag naar singersongwriters geweest.

Donderdagavond werd 't erg laat, omdat 't voorprogramma laat begon en Teitur veel langer dan (voor mij) verwacht speelde. Maar het was de moeite waard, veel leuker/mooier en beter dan verwacht. Toch waren er een paar nummers van 't nieuwe album die beter in de kast hadden kunnen blijven liggen, maargoed. Oh, nog even een opmerking over Helgi Jonsson, het voorprogramma. Vergeet die naam niet! Wat een heerlijke stem en wat een leuke, enthousiaste IJslandse singersongwriter. Deed ook nog mee bij Teitur in de band. Half 2 lag ik eindelijk in m'n bedje, met nog een enorme sprint naar de trein vanaf W2 naar 't station. Spinning is toch ergens goed voor...

Vrijdag deed ik het mezelf aan. Na een fantastisch concert van Josh Ritter, veel beter dan de eerdere concerten die ik van hem zag die ook al geweldig waren, wilde ik hem natuurlijk ook nog een knuffel geven. Vorige keer leverde dat een paar maandjes 'wolken' op en een mooie foto. Die ik nooit hier gepost heb... maar dit issum:
De rest van de avond van dat concert was alleen maar hilarisch, achteraf dan. De trein die niet reed, fietsen door weer en wind naar Leidsche Rijn, verdwalen, een SUV mee moeten nemen naar A'dam, de ruitenwissers die zomaar wat doen, de sleutel die maar niet uit 't slot gaat... en uiteindelijk dan wel weer om de hoek van 't Leidse plen geparkeerd staan. Dit keer ging er weer wat mis... ook al dacht ik: in Utrecht kan er weinig gebeuren. Maar iemand had m'n fietsband leeg laten lopen (ontdekte ik achteraf) :-(. Gelukkig was m'n huisgenoot de reddende engel in nood...

Na afloop van het concert werd hij bedolven onder de fans en andere liefhebbers. Dus hebben we rustig gewacht en wat gekletst. Toen het rustiger werd een praatje gemaakt, gezegd dat ie naar Kafé Belgie moest na afloop, een cd laten signeren (met een hele lieve tekst :-) en een paar knuffels en handkusjes gekregen.

Weer een lieve foto :-)

Daarna toch nog wat blijven hangen, nog een keer gekletst, nog een knuffel en twee handkusjes. Toen twijfels... zullen we naar huis gaan? Aaaah, nee, laten we wachten tot we met de band naar Kafé Belgie kunnen. Mmmm... Of toch niet? 't Duurde wel erg lang. Nee, nu gaan we. En we gaan ook nog gedag zeggen. Dus gingen we nog een keer afscheid nemen, haha. Toen had ik wel weer even genoeg Josh-knuffels en kusjes gehad voor een paar maanden. En was ik weer op 't mooie tijdstip van half 2 thuis.

De volgende avond was het weer raak. Patrick Watson met Voicst als voorprogramma. De meningen over zijn concert in Amsterdam waren verdeeld, dus ik ben met niet te hoge verwachtingen Tivoli binnengestapt. Voicst was erg mooi, semi-akoestisch en ik vond ook de blazers erbij mooi. Moest nog even denken aan die keer in december toen er drie bandleden voor ons drieen hebben staan spelen op de Neude. Dit klonk wel een tikkeltje beter ;-).
Patrick Watson en bandleden waren in vorm. Geen drugs vandaag, maar wat we begrepen hebben ze liggen slapen tot 't concert. Gelukkig! Want we kregen een heel normaal concert met mooie, uitgesponnen liedjes met wat gejam erbij, een nieuw nummer en zelfs een improvisatienummer genaamd 'Pirate ninja'. Geniaal. Geweldig goed! Heerlijk, zo'n enorme muzikale vent. Na afloop signeerde Patrick nog vooraan op 't podium. Dus nu heb ik ook een gesigneerd concertkaartje. Die past dan mooi naast de gesigneerde Teiturcd, de gesigneerde cd van Helgi Jonsson en de gesigneerde cd van Josh Ritter.

Een heerlijk, maar enorm vermoeiend weekend!