Sprookje in Kronenburger park

Hans en Grietje trekken de stoute schoenen aan en gaan erop uit. Ze lopen en lopen, langs velden en wegen, tot ze in een park een mooi huisje zien staan. En dat huisje ligt vol snoepgoed. Na de lange weg die ze al hebben afgelegd, krijgen Hans en Grietje wel trek. Dus lopen ze over het ijs naar het huisje vol snoep. "Kom maar binnen!", roept een krakerige stem.



Eenmaal aangekomen bij het huisje vertrouwen ze het niet helemaal, maar dan komt de heks naar buiten. Op haar oude puntschoenen rent ze de kinderen achterna. Maar mevrouw Heks is niet bepaald handig en struikelt over een tak. Grietje vergeet dat ze zojuist over ijs hebben gelopen en zakt in een wak. Na een redding van Hans -Grietje kan niet zwemmen- staan ze verkleumd weer op een pad. "En nu?! Waar moeten we heen?", vraagt Grietje aan Hans. Omdat Hans en Grietje bang waren de weg niet meer terug te vinden, hadden ze broodkruimels gestrooid. Jammer genoeg lopen er ook ganzen rond die ook brood lusten...



Grietje heeft net een nieuwe GPS-telefoon gekocht, dus misschien lukt het zo toch weer naar huis te keren? Maar ze heeft pech, door haar val in het water doet die het niet meer. Hans is anders ook mobiel, maar deze keer is hij z'n telefoon vergeten mee te nemen. Uiteindelijk na vele omzwervingen komen Hans en Grietje hun broodkruimels weer tegen en belanden in de grote stad...


Maar Hans en Grietje gaan nooit meer van huis zonder waterdichte GPS-telefoon...