Toomler part II

We komen binnen en de enige vrije tafeltjes met nog enigszins zicht op het podium... vooraan, helemaal vooraan, pal voor het podium. Gegarandeerd de klos, bedachten we meteen. Maarja, om dan zover weg te gaan zitten dat je 't niet meer ziet? Nee, dat ook niet... De meest gunstige tafel werd net voor ons in beslag genomen, dus namen we plaats aan 't tafeltje in 't midden voor 't podium. Als dat maar goed gaat...

Wanneer het begint, schijnt er een spot vanaf 't podium pal op ons tafeltje (en in onze ogen). Ok, dit gaat geen goeie avond worden... De presentator (leuke jongen waarvan ik de naam kwijt ben) warmt ons goed op en Maarten mag ook al vertellen wat 'ie studeert. Als eerste (van de vijf!) komt Raoul Heertje himself ons vermaken. Wat mij betreft meteen het hoogtepunt van de avond. Erg sterke grappen, waar goed over is nagedacht. Je moet ze maar kunnen maken hoor...
Vervolgens nog een paar stand-uppers, waarbij de ene het publiek beduidend meer betrekt dan de ander. Ook de Brabantse (Oirschotse) Henry van Loon speelt voor ons vanavond. Voor Els en Dianne: hij was leuk hoor, maar niet de beste cabaretier van de avond.

In een van de aankondingen van de presentator tussen twee stand-uppers heeft de goeie man mij ook gevonden. Hij merkt op dat Maarten met twee vrouwen aan tafel zit en is benieuwd hoe de verhoudingen zijn. Is Nikki z'n vriendin? Ben ik z'n vriendin? Hebben we uberhaupt wel een vriend? Whoeps... toen bleef ik over. Dat heb ik gemerkt. Er moet toch wat kunnen opbloeien tussen die twee, moet 'ie gedacht hebben... dus stelt hij voor een liedje te zingen voor de romantiek met de bedoeling dat ik Maarten daarna een zoen geef. Tijdens een hilarische performance van abel met Onderweg (maar hij kent de tekst niet!) heb ik continue in een scheur gelegen. "Ja, nu lach je nog...", zegt de presentator nog. Nou, naderhand ook, want hij eindigde z'n liefdeslied met "Ik moet poepen, maar het gaahaat niet". Weinig romantiek dus, nee, dat dit niet zou werken, had hij toch zelf ook bedacht. Dus daar bleef 't bij :)

Tot zover het gedeelte dat opviel dat we in de spotlights zaten. Later vroeg Stefan Pop (leuke jonge (20 jaar!) stand-upper) nog wat ik van reizen met de trein vond en of ik ook altijd last had van mensen die per sé alleen wilden zitten. Hij was tevens de afsluiter en wat mij betreft een goeie.

Het is jammer dat Toomler niet eerder met een bezoekje is vereerd, maar nu ik weet hoe leuk het is...

Wie gaat er mee als ik weer terug ben?.....