SnoopS' hoekje

No puedo creer mis ojos...

Sunday, March 05, 2006

Los números mágicos

Een eerste keer is vaak spannend en achteraf bijzonder. Voor deze eerste keer geldt dat gelukkig niet anders: het eerste concert in Madrid. De eer aan The Magic Numbers in Divino Aqualung, wat -grappig genoeg- ook meteen het laatste concert ooit in Aqualung is, omdat deze tent gaat sluiten. Niet zo erg, want de concertzaal ligt héél erg afgelegen.

Ik heb Jeroen de muziek laten horen en hij vond het wel leuk en wilde wel zijn eerste concert beleven. Gezamenlijk togen we dus naar Aqualung. Een half uur na opening van de deuren (althans dat stond op het kaartje, in Spanje weet je nooit...) is het nog héél rustig in deze zaal. Achteraf bleek dat Spanjaarden vaak pas komen tegen de tijd dat het hoofdprogramma het podium betreedt.

Twee opwarmers deze avond, te beginnen met Horsebox. Deze band maakte een beetje rockachtige liedjes en de pianist deed aan Campsite (en daardoor ook Franz Ferdinand) denken. Wel een grappige act, maar ik zal niet roepen dat je het meteen moet gaan luisteren.

Van het tweede voorprogramma had ik geen idee hoe het heette, het was één man met gitaar en een boel pedaaltjes waarmee hij allerlei extra geluiden/ritmes creerde. De man stond een beetje eenzaam op het podium, maar qua geluid klonk het wel vol door z'n hulpmiddelen. Ook probeerde hij wat Spaans te praten, waar we hartelijk om hebben gelachen. Ons Spaans is zo gek nog niet als je die artiesten hoort klungelen :). Tegen het eind van zijn optreden heb ik even gevraagd hoe hij eigenlijk heette... David Kitt. Ik denk wel leuke muziek om thuis nog eens op te zetten.

Dan de hoofdact. Na één liedje zei meneer Baard zelf al: Somos los números mágicos. Leuk hè, dat Spaans. Die artiesten vinden het geweldig om met moeite één zin achter elkaar in het Spaans uit te spreken. Het is wel meer tekst dan de meeste artiesten in het Nederlands zeggen trouwens. Dan komen ze vaak niet verder dan 'dankjoewel' of 'Hallo'. Maar dat terzijde.


The Magic Numbers maken heerlijke muziek met vrolijke melodieen en mooie teksten en live voeren ze die ook nog goed uit. Meer heb je eigenlijk niet nodig. Maar het is dan toch leuk dat David Kitt nog een liedje meedoet in de toegift, er samen gejamd wordt, een geweldige -hilarische- cover van Beyoncé gespeeld wordt en een tienminutendurende versie van (als de setlist klopt) The Beard in elkaar wordt geflanst. De zaal gaat ondertussen helemaal uit z'n dak: mensen springen, klappen, joelen, juichen en een man achter me begint zelfs met een sjaal te zwaaien. Het Spaanse publiek weet in iedergeval wel hoe ze om moeten gaan met deze muziek. En ik -als ingeburgerde Madrileense- doe gewoon mee!










































3 Comments:

  • At 05 March, 2006 21:20 , Anonymous Anonymous said...

    klinkt leuk zeg!
    daar worden concerten toch weer anders beleefd dan hier!

     
  • At 05 March, 2006 21:54 , Blogger Maarten said...

    Als Brabo (lees: reserve Belg) kon je je dus weer aardig uit de voeten gisteren.

    Leuk verslag Maartje.

     
  • At 05 March, 2006 23:54 , Anonymous Anonymous said...

    leuk verslag/foto's en ik ben blij dat jullie de weg gevonden hebben en dat het heel leuk was :)

     

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home