Amigos y nostalgia

Heimwee naar España, vooral naar je amigos daar. Ik heb 't nog best vaak, het is ook een soort terugverlangen naar de tijd die geweest was. Volgens collega'shebben mensen die (te)veel meemaken dat minder dan mensen die weinig meemaken. Die herinneren zich alles nog. Misschien hebben ze wel een beetje gelijk. Al was voor mij Spanje nu juist wel een grote beleving. Veel meegemaakt daar. En ook hele leuke, gezellige, lieve mensen leren kennen.

Vrienden die je tijdens zo'n buitenlandse tijd maakt zijn anders dan je Nederlandse vrienden. Vaak zijn er maar een paar van die mensen die je daar je vrienden noemt, ook potentiele vrienden hier in Nederland. Waarschijnlijk was je er hier nooit vrienden mee geworden, maar daar werkt het anders... je staat er meer voor open en je deelt sowieso al je buitenlandervaring, denk dat dat wel belangrijke verschillen zijn.

Een vriendin ziet haar buitenlandvrienden net na kerst weer. Ik zie op een vriend uit Antwerpen na niemand meer. Nouja, er wonen dan ook twee vriendinnen in de VS, waar ik sporadisch nog wel heel leuk contact mee heb. Alleen heel realistisch is het niet om te verwachten dat je ze snel weer ziet. Het afscheid was dan ook zwaar destijds. Heb wel 10x afscheid genomen van een vriendin daar. En eerst heel koeltjes, maar op 't laatst op z'n Amerikaans, al huggend.

Maar ik mis ze soms. Die buitenlandvrienden. En nu komt die bij het afscheid huggende Amerikaanse naar Engeland. Voor een half jaar nog wel. In de buurt opeens, terwijl normaal Londen toch niet zo om de hoek lijkt te liggen. Maar het lijkt me vreemd om haar dan na minimaal 1,5 jaar weer te zien. En toch kijk ik er heel erg naar uit. Ze kent Amsterdam al, ze was er notabene met sinterklaas! (jammer dat ik haar toen nog niet kende, want ze heeft geen kruidnoten gegeten!) Maar Utrecht ga ik 'es laten zien. En misschien stukjes van Amsterdam (nog een keer). Nu alleen hopen dat 't niet bij ideeen blijft, zoals de keer dat ik had bedacht dat ik wel even naar New York kon vliegen om m'n twee VS-vriendinnen te zien. Was toch wel een erg ambitieus plan.

Nu moet ik 't alleen nog even doen met de fantastische tijd in Madrid.
Foto: Afscheidsavondje in Madrid met Steph, Chelsea (vriendin van Steph) en Melissa die (Nederlandse) pannenkoeken bakt (!)