Lezen

Lezen, lezen, lezen! Normaal kom ik nooit toe aan een mooie roman, maar met de indeling van de afgelopen twee vakken lukte dat nog een beetje. In drie weken hebben we alle literatuur van beide vakken erdoorheen gejast, na drie weken waren ze ook allebei getentamineerd en kon ik de literatuur lekker laten voor wat 'ie was. Nouja, het theoretisch kader in het verslag uitgezonderd. En eventuele goede ideeen bij het schrijven van het verslag daargelaten (en die hadden we hoor! Een prachtige koppeling tussen extra theorie en onze resultaten...). Want eigenlijk zijn vakken altijd de reden dat ik geen boeken lees. Je moet al zoveel literatuur lezen, daarnaast lees ik nog af en toe de Volkskrant, elke week Volkskrant Magazine en nog wat muziekfora en weblogs. Daar past een roman niet meer tussen.

Bij het lezen heb ik ook ontdekt wat nog andere goede redenen zijn om ze niet te lezen. Door lezen slaap je véél minder (een goed boek staat garant voor uren in bed lezen, daar gaat m'n slaap!). Een goed boek zorgt ervoor dat ik niet meer in, bijvoorbeeld de trein, studeer! Een goed boek zorgt ervoor dat een middag nuttige bezigheden verandert in 'proberen in een middag je boek uit te lezen', wat natuurlijk gruwelijk mislukt tenzij je echt al bijna aan 't einde van 't boek beland bent. En een goed boek zorgt ervoor dat je na 't lezen nog een hele tijd bezig bent met nadenken over dat goede boek. En weer niet bezig bent met andere dingen, zoals slapen of studeren.

En toch heb ik afgelopen weken weer wat gelezen. Toen het blok bijna ten einde was ben ik begonnen in Khaled Hosseine - Duizend schitterende zonnen.

Een prachtige roman die het leven van twee Afghaanse vrouwen in Kabul beschrijft, hoe hun levens samenkomen en ondertussen ook de gevolgen van de politieke veranderingen voor de 'gewone' mens weergeeft. Een collega omschreef zijn vorige boek als 'dramatisch prachtig' en die omschrijving is ook zeker op dit boek van toepassing.

Naar het schijnt is 'ie mooier dan De Vliegeraar, Hosseini's eerste boek (met die omschrijving van de collega dus), maar die heb ik nog niet gelezen. Slecht voor de slaap: hij ligt al wel op m'n bank te wachten tot ik erin begin.

De omslag is overigens ook prachtig. Vandaar dat ik hem lekker groot naast deze tekst heb neergezet.

Ik ben net klaar met het lezen van Joe Speedboot van Tommy Wieringa (daar ging weer een 'nuttige' zondagmiddag van m'n vakantie waarin ik bijvoorbeeld m'n vakantiefoto's had kunnen uitzoeken....). En nu hou ik maar even een leespauze. Een korte toch, want eigenlijk moet ik nog even een boek lezen voor m'n vakantie weer is afgelopen. Daarna begint de literatuurstapel zich weer op te hopen namelijk! Dat wordt even kiezen tussen:
Annejet van der Zijl - Sonny boy (ik heb een interview met haar in de bieb bijgewoond, waardoor ik erg nieuwsgierig ben geworden naar dit boek)
Khaled Hosseini - De Vliegeraar (Duizend schitterende zonnen was prachtig, dus ik wil meer! Maar is 't dan verstandig om meteen in dit boek te beginnen? Misschien een beetje veel van 't goede achter elkaar. Maar hij moet wel over 3 weken terug naar de bieb, want er wachten nog andere mensen op....).

Heb al ooit een soort 'overkill' gehad toen ik twee romans van Arthur Japin achter elkaar las. Ineens begon 't allemaal wel een beetje op elkaar te lijken. En eigenlijk: als ik er zo achteraf over na denk zou ik niets meer kunnen noemen dat zo 'gelijk' is in 'De zwarte met het witte hart' en 'Een schitterend gebrek', maar destijds voelde het echt zo. Dus ik blijf nog even twijfelen over de keuze van m'n volgende boek... maar ik denk dat ik er morgenavond of anders overmorgen toch een besluit over moet nemen. Want morgenavond zit ik weer op m'n werk (op een plek en tijd dat er weinig te doen is) en daarna en de volgende dag weer in de trein...

Daar gaat weer allemaal 'nuttige' tijd, maar gelukkig is er nu niets nuttigers dan lezen. Studeren mag over een week weer ;-)...