Hostelzwijnen en gevaarlijkste stad van Chili (en Viña)

Wat een Fransen zeg. Ik zal niet ontkennen dat ze nog een weinig positieve indruk hebben gemaakt eerder... door gezellig Frans te praten terwijl je erbij staat bijv. Maargoed, nuevo año, nuevo empieza ofzoiets.

In 't hostel in Valparaiso (Valpo) was een enorme groep van Fransen, die gezellig om 12 uur 't licht aandeden en uitgebreide discussies gingen houden in de kamer, terwijl er twee mensen op bed lagen. Vervolgens gooiden twee hun kleren uit en kropen samen in een bed. Uhhh... yeah right. En vervolgens hebben ze blijkbaar ook nog flink staan paffen in de kamer, want overal lagen lege pakjes sigaretten en peuken op de grond. Samen met een berg propjes en andere troep.

De meisjes waarmee ik de avond ervoor gekletst had en mee had gehangen, hadden nog geklaagd bij ze dat de muziek zachter moest, maar daar reageerden ze nogal vreemd op (en ze zijn ook Frans, dus 't was geen gebrek van niet verstaan ofzo). Een beeeetje jammer, die kamergenootzwijnen.

Maar gelukkig maakten de meisjes een hele andere indruk en compenseerden de boel ;-). Ze waren erg gezellig en lief en ééntje is de volgende dag nog een uurtje mee de berg op geweest. Waar ik ontzettend blij mee was, want ik had niet zo'n zin om op pad te gaan.

Was de avond vantevoren in 't donker naar de supermarkt de berg afgewandeld (hostel zat ergens bovenin, achteraf niet in bepaald de beste wijk). En voelde me toen niet bepaald veilig. Dus de volgende dag hielp dat niet echt om mezelf op de been te krijgen. En later toen 't Franse meisje weer weg was, had ik dat onveilige gevoel wel weer. Liep niet in de beste wijken rond (weer in de heuvels) en 't stond ook niet meer op m'n kaart. Uiteindelijk bleek -volgens een vriendin- Valpo ook de gevaarlijkste stad van Chili te zijn. Kan me daar best wat bij voorstellen.

Onderweg (naar beneden weer) kwam ik een Australisch stel tegen die de andere kant op gingen en vroegen of ik Engels sprak. Uiteindelijk zochten ze de begraafplaats (waar we elkaar ontmoetten, dus ver was 't niet ;-) en zijn we met z'n drieen over de begraafplaats (best heel bijzonder met enorme graven/mausolea, schrijf je 't zo?) gewandeld. Ondertussen wat gepraat over waar zij waren geweest en wat ze ervan vonden en waar ik nog heenga. Was erg leuk, een enorm aardig, vriendelijk, gezellig stel mensen van 40 ofzo. Leuk! (en voor Adrianne: ze hadden een Frommer's, hopelijk heeft dat niets met hun leeftijd te maken)

Daarna zijn zij verder omhoog en ik weer omlaag gegaan, met een glimlach op m'n gezicht. Dat is dan wel het leuke van alleen 'reizen' of rondlopen. Ik ging me al snel ook wel in veiliger gebied bevinden, maar had geen zin meer om weer een (andere) heuvel te beklimmen dus heb maar wat gedronken in een cafeetje en een busje aangehouden. In tegenstelling tot op de heenweg in Viña (waar ik idd niets over geschreven heb) durfde ik nu gewoon 't eerste busje aan te houden, ook omdat ik wist dat ik naar 'P. Montt' moest :P (en in Viña wist ik eigenlijk niet welke ik nodig had).

Eenmaal terug in Santiago was ik helemaal doodop (waarvan? Joost mag 't weten...) en ook niet zo fit, dus lekker vroeg m'n bedje ingekropen.

Viña del mar ook nog maar even snel dan? Leuke stad en ligt tegen Valpo aan. Ben begonnen bij Viña en toen dus met zo'n busje naar Valpo gegaan. Viña is modern, rustiger en ziet er beduidend minder gevaarlijk uit. Heb heerlijk door 't centrum en wat buitenwijken gewandeld, een beeld van Paaseiland gezien en 't bijbehorende museum, behulpzame mensen (wanneer niet). Ook kwam ik een jongen tegen die ik kende van 't vliegveld van Atlanta. Wat een toeval! (voor mij voelde 't toen wel als 'Toeval bestaat niet'). Hij zag me ineens lopen in 't park en sprak me aan. Ik dacht dat 't de zoveelste verkoper was die probeerde aardig te zijn. Maar nee, hij begon daarvoor iets te enthousiast. Even met z'n groep opgelopen en met 'em gekletst, daarna m'n eigen weg weer gegaan richting de zee. En langs de zee gewandeld (niet op 't strand) op weg naar dat beruchte busje. In 't busje bemoeide iedereen zich emt waar ik nou eigenlijk heen moest en hadden ze 't de hele tijd over 'falta nogwat'. En ik snapte 't maar niet. Uiteindelijk wel op goede plek eruit gegaan! Dus geen probleem :-).

Tot zover. Wie weet komen de foto's eindelijk ook een keer. Wie weet ook niet ;-). Heb een lijstje gemaakt wat ik nog wil zien in Santiago en daar ga ik morgen eens mee verder. Heb zaterdag dan ook nog, maar dan moet ik ook m'n tas inpakken en naar een feestje. Zondag gaan we! Naar Arica in 't noorden van Chili (met 't vliegtuig) en de zus van een collega/vriend van Judy haalt ons daar op en daar blijven we twee nachten slapen. Zin in!

Voor Judy is 't nu een moeilijke tijd met 't afscheid nemen van iedereen. Als we terugzijn ziet ze de meesten nog wel een keer, maar 't voelt nu al best definitief volgens mij. Ze wil nu eigenlijk niet meer weg... dus is moeilijk. Vanavond afscheid met 't huis en pannenkoeken gehad. Was erg gezellig en bijzonder. Heerlijk hoe ze die Nederlandse woorden uitspreken (pannenkoeken, stroopwafels, hagelslag) en hoe ze alles (appelspul, poedersuiker, jam) op één pannenkoek gooien alsof ze 't al jaren doen. Mooie avond, ook voor mij bijzonder.

Tot gauw! (nu 't nog zo makkelijk kan vanuit Santiago...)