Autoritten en ik

Autoritten en ik. Ik zit zelden in een auto. Waarom zou ik als ik in Utrecht woon, daar alles op de fiets kan doen en Amsterdam (toch wel de plek waar ik daarna 't meeste kom op 't moment) prima met de trein te bereiken is.

Maar nu zat ik toch wel twee keer in een auto. En dan lijkt 't toch echt niet normaal te kunnen gaan ofzo. De ene autorit moest ik ineens voor TomTom spelen. Ja, weet ik veel welke afslag van de A2 je moet hebben om bij m'n huis te komen. En dan bedenk ik ineens ook nog dat m'n fiets op 't station staat. En ja, ik had zwervers met drugs bezig gezien toen ik 'em daar stalde. Toch maar even ophalen dan. Weer de halve stad door. Verder hilarische autorit.

Gister was er wel een TomTom. Een iets te fanatieke, maar dat terzijde. Aan de weg kon 't dus niet liggen. Behalve dat er bij Heiloo een ongeluk was gebeurd, er geen afslag in de buurt was (wie wil daar ook af...) en we daar dus één uur en een kwartier stil stonden. Genoeg animatie verder op zich... twee jongens die wilden voelen hoe 't lag op de snelweg (hard!), mensen die nodig even naar de wc moesten (maar doe dat maar es langs een kale snelweg) en verder geklets en goede muziek.

Maar ja, weer kwam ik niet op een normale manier met een auto thuis (in dit geval meer op een 'normaal' tijdstip, 't was 2.20u voor ik voor de flatdeur stond) . Ach, 't scheelde weinig met in de trein stappen in dit geval. Want die deed er gewoon extreem lang over ;-).

Maar zou 't de volgende autorit wel gewoon goed gaan of zouden autoritten en ik gewoon niet zo'n topcombinatie meer zijn?