Geld en geen zorgen

Ik stap de bus naar Mendoza in. Mijn nieuwe avontuur begint! Ik ben niet gespannen, maar wel onrustig. Ik mis een maatje (Judy) om gewoon een keer wat tegen te zeggen. Ik weet niet wat ik moet gaan doen: muziek luisteren dan maar? Uiteindelijk vind ik een beetje de rust, mooie teksten op mn ipod die zo toepasselijk zijn en krijg een glimlach op mn gezicht. Ik heb er zin in.

Een paar uur later, als we al een hele poos voor de douane staan heb ik er wat minder zin in. Binnen in de bus wachten of buiten in de sneeuw? We zijn net via allerlei haarspeldbochten naar boven gekronkeld en hebben al een poos door sneeuwlandschap gereden. Niet eerder zoveel sneeuw gezien bedenk ik me. En vooral de ´tunnels´ waar aan de zijkant de sneeuw gewoon naar binnen loopt (aan een kant zitten alleen wat pilaren) vind ik erg boeiend. De sneeuw komt dan vaak net zo hoog als de tunnel waar we doorheen rijden. Toch fijn dat die tunnel er is.
Ik bagger bij de douane wat door de sneeuw, maak wat fotos van spelende kinderen in de sneeuw en zie een mooi landschap achter een elektriciteitshuisje. Maar dat huisje bereik ik nooit, want ik zak tot mn knieen in de sneeuw. Toch maar terug en een foto met mn zoomlensje dan!
Bij het naar de wc gaan ontdek ik al meteen dat ik iets niet zo slim heb gedaan... ik heb geen Chileens geld bij me en ook nog geen Argentijns. Alleen dollars... dus ga ik voor 1 dollar naar de wc. En kan ik geen fooi geven voor de mensen die onze tassen uit de bus gaan halen en terug erin gooien.

Eindelijk, na twee uur wachten mogen we bij Chili een stempel laten zetten. Alsof de man doorheeft dat ik ze spaar, zet ie er twee. Een bij het krijgen van het paspoort en een voor ie t teruggeeft. Dubbel het land uit! Ik kom ook niet meer terug voorlopig hoor, dus das goed. Bij Argentinie staat een langere rij. De man voor me (ook uit onze bus) begint een gesprekje. Waar ik vandaan kom. Hij blijkt uit Cordoba te komen en op bezoek te gaan bij familie in Mendoza. Ik weet nog altijd niet of ik naar Rosario of Cordoba zal gaan, dus vraag om advies. Natuurlijk zegt ie Cordoba. Verder nog gepraat over onze reis en allerlei andere dingen. Tot we aan de beurt zijn. Daarna is het tassencontrole, handbagage met de hand en gelukkig(!) is er een scanner en gaat de andere bagage daardoorheen. Scheelt weer veel gedoe! En dan mogen we weer rijden...

Om 22uur komen we aan in Mendoza, wat eigenlijk 20u had moeten zijn! Dan blijkt het ineens nog 23uur te zijn ook, want hier is het een uur later (handig voor de communicatie met jullie!). Judy had me gezegd dat er geldwisselkantoortjes waren op het busstation, maar je kan het wel raden... die waren al gesloten! Er was 1 pinautomaat, waar waarschijnlijk alleen groot geld uitkomt, zoals altijd. De man die ik bij de douane sprak vroeg al waar ik heen moest. Hij moest de hele stad door, omdat zn familie aan de andere kant van de stad woonde. Hij wilde wel via mijn hostel rijden dan met de taxi. Ik stond met lege handen (behalve die dollars dan) en dacht: wat is beter, pinnen in een leeg busstation (niet veilig) en met veel geld proberen een taxi te betalen (wisselgeld is hier geen common thing). Of toch maar gewoon met die man in een taxi, zeggen dat ik geen geld heb en hopen dat het goedkomt. Het werd de laatste optie. Een goed idee bleek ook, want er waren amper taxis in Mendoza. Stonden mensen voor 10 taxis voor ons te wachten, terwijl er elke 5 minuten ofzo maar eentje langskwam. Ik werd netjes voor mn hostel afgezet, de man gaf nog uitleg over van alles in de stad, hartstikke aardig. En heb em driedubbel bedankt toen ik voor het hostel stond. Toch fijn die lieve mensen hier elke keer!

Hostel (van HI) is klein, de kamers nog kleiner (kan weinig meer in dan die 4 bedden), maar er is wel alles. Een boekenplankje, bedlichtje, opberghok (de mijne alleen nogal onhandig) en nog van alles meer. Heb uiteindelijk nog poos gelezen en toen geslapen.

Vanochtend bij het ontbijt (met zn vieren, iedereen staat vroeg op blijkbaar?) dulce de leche gegeten. Zoet spul, lijkt beetje op caramel, maar is het niet. Je kan het op je brood smeren, maar ook nog voor 10 andere dingen gebruiken geloof ik. Maar bij het ontbijt gekletst met een Duitse jongen die ik ook al bij de douche was tegengekomen en een Zweeds meisje. De jongen ging weg, het meisje bleef. Ik ging op zoek naar een pinautomaat of geldwisselhuis, vond wel pinautomaten, maar kon nergens geld uitkrijgen. Ik kreeg het toen wel een beetje benauwd. Wat nu? Het is zondag, alle geldwisselkantoortjes zijn dicht... uiteindelijk kreeg ik wel 100 uit een automaat (25 euro) en toen ook nog 200. Wat blijkt, je mag maar 320 argentijnse pesos per keer pinnen. Maar dat wist ik toen nog niet... zucht! Gaat wel een duur pingrapje worden zo, want ik betaal per transactie. Je kan wel 5x die 320 pinnen nl... (als je zou willen)

Vanmiddag gehangen: in een van de vijf parken in het centrum, op een terrasje, met een Nederlands meisje uiteindelijk, waarmee ik op de kamer bleek te slapen...oeps! en toen nog op het Plaza Espana (kreeg er een Madridgevoel van, veel tegeltjes!). Terug in hostel vroeg het Zweedse meisje of een kamergenootje en ik meegingen kijken naar folkoristische muziek in een ander park. Dat bleek al afgelopen, maar we hebben wat gekletst,. een suikerspin gegeten, gekeken naar wat er wel te doen was en toen samen gegeten en naar de bios geweest. Iets met blueberries, zal wel in LHC draaien. Een aanrader. Romantische film, maar niet te. Gewoon erg mooi, vond ik.

En nu weer terug in het hostel, jullie even geruststellen. De smsoproep heeft iig al gewerkt, dat wordt een dure rekening thuis. Maar bedankt iig! Mag altijd natuurlijk! En chau voor nu! Of askalla als ik het goed onthouden heb (chau op zn quechua...)