Inhaalrace Peru tot La Paz 1e keer...
Oh help, ik zie net dat t laatste normale berichtje van na de incatrail was. Dan ga ik nu een soort samenvatting geven vanaf Cusco.
Na de incatrail dagje dat we nog wel wat zinnigs wilden doen, maar eindigden bij de wasserij, t internetcafe en het busstation om een kaartje te kopen. Ik wilde eigenlijk nog naar het Inkamuseum en had ook nog wat anders boeiends gezien, maar helaas. T werd een dagje die je soms ook moet hebben als backpacker. Boodschappen, was en dat soort dingen dus.
Daarna zijn we vanaf Cusco naar Puno vertrokken, een aardige rit van een uur of 6. In Puno hoopte ik toch echt een mp3speler te kunnen kopen (had t in Cusco niet gedaan, maar mn mp3speler had het in de tussentijd weer begeven). Maar nee, niet echt wat betaalbaars of wat er ok uitzag. Die middag verder ook nog wat door de stad gewandeld, maar Puno is niet de stad om te bezoeken. Puno is de stad op doortocht naar... Las islas flotantes.
De drijvende eilanden. Daar zijn we de volgende dag met de boot heengeweest. Die liggen op het Titicacameer, het hoogst bevaarbare meer ter wereld, in de buurt van Puno. Half uurtje varen. Al snel zagen we hele rijen riet in het water en daarna kwamen we bij de rieten eilanden aan. De eilanden zijn zon drie meter dik en drijven dus op het Titicacameer. Er zijn er iets van 40 ofzo. Veel dus! Maar ze zijn ook best klein, wonen een paar gezinnen per eilandje ofzo. Het eerste eiland werden we meteen bestormd door een stel kinderen die geld en snoep van ons wilden en erg graag met ons (zeg maar, ze gingen er gewoon bij staan) op de foto wilden. Hoezo opgevoed om toeristen lastig te vallen? We hadden niets gekocht om aan ze te geven (ze verkochten potloden, was toch handig geweest) dus hebben we uiteindelijk maar een klein beetje kleingeld gegeven. Je moet toch wat, met 10 roepende kinderen om je heen.
De andere twee eilanden die we bezochten waren wel anders. Het tweede eiland was een hoteleiland, daar waren hutjes van riet waar gasten konden slapen. En een eetgedeelte, waar blijkbaar de halve boot bleef hangen... terwijl de andere helft t wel gezien had. Het laatste eiland was een op dat moment minder toeristische bedoening. Daar was een bruiloft gaande (de dag ervoor hadden we in Puno ook al een bruiloft gezien). En daar mochten wij dan ook heen. Maar dat vonden we zo raar dat we op de boot zijn gebleven. Daar hoorden we niet vonden we. T Zag er verder wel boeiend uit.
Daarna terug naar Puno (weer twee bruiloften gehoord en gezien) en toen snel met de bus naar Copacabana aan de andere kant van het meer, aan de Bolivia-kant. Grensovergang ging soepel, alleen paar keer in de rij voor wat stempels. En Copacabana was een stuk kleiner dan Puno. Meer een dorp. Waren we ook niet voor het dorp, hoewel er nog wel een mooie kerk stond, maar de foto uit de Lonely Planet kreeg ik toch niet nagemaakt. We kwamen er om naar Isla del sol, op het Titicacameer te gaan. Dat was twee uur varen en dat hebben we de dag erna gedaan.
Isla del Sol... met incaruines (maar echt een berg stenen, een ruine was wel mooi). En een incatrail over het eiland van 21 km heuvel op en heuvel af. Nog best pittig, want je had maar 4 uur om te wandelen tot je weer met de boot terugmoest. Maar dat bleek toch prima te gaan, ze zeiden dat het drie uur was, maar we hadden t zeker in minder tijd gekund... alsssss..... we niet de verkeerde kant op waren gelopen! We waren naar de verkeerde haven gelopen en kwamen er pas achter toen we al bijna-helemaal beneden waren. En toen moesten we de berg weer over om aan de andere kant met de boot te gaan. Maar die ging om half 4 en het was goed drie uur geweest. Zouden we t wel kunnen halen? Ik was al helemaal moe van t naar beneden sjokken over vervelende weggetjes met sloten losliggende stenen. En toen moesten we weer omhoog. Iemand anders onderweg zei dat t ook anders kon, om de heuvel heen ipv eroverheen. Scheelde weer. Dus over allerlei akkertjes en andere veldjes gelopen (geen pad) om maar snel bij de andere kant te komen. Toen vonden we eindelijk de haven waar we heen moesten, de boot van half 4 hadden we al gemist, maar de allerlaatste ging om 16 uur daar. Het was kwart voor 4 toen we nog even checkten of we wel naar de goede haven liepen (we waren er bijna)... en toen bleek die man een gids te zijn en die zei dat we maar beter naar een andere haven konden lopen, want dat tien minuten (zijn tijd) wel heel krap was om beneden te komen. Dus wij weer terug (naar waar we allang langs waren gekomen toen we raceten (heb zon beetje gerend op sommige stukken) om naar een andere haven te gaan. Wij waren er wel om kwart over 4... maar die gids niet, haha. Alleen kon hij met zn groep er uiteindelijk toch ook nog op. Maar wat een happening. Onderweg trouwens ook nog een losgeslagen lama tegengekomen, ook een groot feest als je haast hebt. Maar t kwam goed, uiteindelijk. Waar die incatrail al wel niet goed voor is...
Dagje daarna in Copacabana wat gehangen, gewoon gerelaxed, bij het Titicacameer gezeten en zitten lezen en schrijven in mn dagboekje. s Middags naar de berg bij Copacabana voor een uitzicht op het Titicacameer bij ondergaande zon. Het was bewolkt geweest, maar wat was die zonsondergang prachtig. Freezing koud, maar prachtig. Daarna maar snel naar beneden en s avonds nog in een of ander tentje gegeten, maar heb werkelijk geen idee meer waar.
Vanarf Copacabana naar La Paz. Zes uur in de bus geloof ik, best te doen. La Paz kwam meteen al op me over als een enorm drukke stad. We stonden met de taxi vast op een of andere rotonde (een grote puinhoop van zes banen autos). Er was enorm veel leven op straat, enorm veel tentjes op straat en dat beeld is alle dagen dat we in La Paz waren zo gebleven. We hebben die middag gesjopt voor een mp3speler... haha. Dat was prachtig gewoon. Een hele straat vol met alleen maar elektronicazaakjes (zowel binnen als op straat). Bijna alle spullen waren namaak of gewoon goedkoop. Heb uiteindelijk maar iets van die laatste categorie gekocht, want een Sonymp3speler die het toch niet is... ja, dan liever gewoon echt een neppe. Voor 20 euro 2 gig gekocht. Niet gek dacht ik zo. Daarna over de markten daar geslenterd. Onze ogen uitgekeken. Soms heb ik het zo druk met kijken dat ik gewoon me nog niet goed voel om fotos te maken. Moet wat kunnen destilleren en met zoveel om je heen lukt dat niet altijd. Maakte veel indruk, dus das op zich goed. Wat later toch begonnen. En mandarijnen gekocht in een straatje met vooral mandarijnenverkopers (allemaal op straat). 12 in totaal... een beetje veel voor even op te eten, maar ze gingen per 25, dus we hadden al een aardige deal. In een parkje opgegeten en een schattig jongetje nog getrakteerd op een mandarijn, toen ie naar ons toe kwam lopen. Maar of ie em ook opgegeten heeft...
De dag erna hebben we nog meer in de stad rondgebanjerd, maar weinig speciaals gezien. Ja heel veel eigenlijk. Maar geen toeristenhoogtepunten. Gewoon stad proeven. Een van onze hobbys geloof ik. Lekker slenteren, ergens zitten. En we hebben een deel van een Lonely Planet-wandeling gedaan die eindigde met een ijsje op een plein voooool met duiven. De Dam is er niets bij. Nog even in een kerk geweest.. en toen we verder door de stad slenterden en langs een soort protest kwamen, waarbij iemand een soort toespraak hield (gewoon op straat, waar anders), bleven we even staan om te luisteren waar het over ging. Toen kwam er een oudere man naar ons toe om te vragen (in het Engels) of we begrepen waar het over ging. Vervolgens hebben we ruim een uur of misschien nog wel langer met hem staan praten over de politiek in Bolivia, de relatie met de Verenigde Staten, hoe het gesteld is met het onderwijs en wat hij van Evo Morales vond (de president voor de nietwetenden). Je merkt dat veel Bolivianen boos zijn op de VS omdat die heel slinks van alles heeft afgepakt of ze goedkoop aan hen heeft laten verkopen (goud, zilver etc, de mijnen bijv). Het onderwijs werd wel langzaam beter, maar het was nog steeds lastig studeren etc. En hij vond Evo Morales maar niets. Ik ben alleen een beetje vergeten waarom. Heb geprobeerd met hem te praten over de War on drugs, maar hij begon telkens weer over het goud en zilver in Bolivia, dus helaas...
Maar zon soort dingen zijn wel de bijzondere dingen van onze vakantie. In deel twee van deze inhaalrace nog meer van deze prachtige verhalen (met oa de pampas, de jungle, Damien Rice en nog meer Bolivianen). Dus lees die ook nog even ;-). Het is de moeite waard...
Na de incatrail dagje dat we nog wel wat zinnigs wilden doen, maar eindigden bij de wasserij, t internetcafe en het busstation om een kaartje te kopen. Ik wilde eigenlijk nog naar het Inkamuseum en had ook nog wat anders boeiends gezien, maar helaas. T werd een dagje die je soms ook moet hebben als backpacker. Boodschappen, was en dat soort dingen dus.
Daarna zijn we vanaf Cusco naar Puno vertrokken, een aardige rit van een uur of 6. In Puno hoopte ik toch echt een mp3speler te kunnen kopen (had t in Cusco niet gedaan, maar mn mp3speler had het in de tussentijd weer begeven). Maar nee, niet echt wat betaalbaars of wat er ok uitzag. Die middag verder ook nog wat door de stad gewandeld, maar Puno is niet de stad om te bezoeken. Puno is de stad op doortocht naar... Las islas flotantes.
De drijvende eilanden. Daar zijn we de volgende dag met de boot heengeweest. Die liggen op het Titicacameer, het hoogst bevaarbare meer ter wereld, in de buurt van Puno. Half uurtje varen. Al snel zagen we hele rijen riet in het water en daarna kwamen we bij de rieten eilanden aan. De eilanden zijn zon drie meter dik en drijven dus op het Titicacameer. Er zijn er iets van 40 ofzo. Veel dus! Maar ze zijn ook best klein, wonen een paar gezinnen per eilandje ofzo. Het eerste eiland werden we meteen bestormd door een stel kinderen die geld en snoep van ons wilden en erg graag met ons (zeg maar, ze gingen er gewoon bij staan) op de foto wilden. Hoezo opgevoed om toeristen lastig te vallen? We hadden niets gekocht om aan ze te geven (ze verkochten potloden, was toch handig geweest) dus hebben we uiteindelijk maar een klein beetje kleingeld gegeven. Je moet toch wat, met 10 roepende kinderen om je heen.
De andere twee eilanden die we bezochten waren wel anders. Het tweede eiland was een hoteleiland, daar waren hutjes van riet waar gasten konden slapen. En een eetgedeelte, waar blijkbaar de halve boot bleef hangen... terwijl de andere helft t wel gezien had. Het laatste eiland was een op dat moment minder toeristische bedoening. Daar was een bruiloft gaande (de dag ervoor hadden we in Puno ook al een bruiloft gezien). En daar mochten wij dan ook heen. Maar dat vonden we zo raar dat we op de boot zijn gebleven. Daar hoorden we niet vonden we. T Zag er verder wel boeiend uit.
Daarna terug naar Puno (weer twee bruiloften gehoord en gezien) en toen snel met de bus naar Copacabana aan de andere kant van het meer, aan de Bolivia-kant. Grensovergang ging soepel, alleen paar keer in de rij voor wat stempels. En Copacabana was een stuk kleiner dan Puno. Meer een dorp. Waren we ook niet voor het dorp, hoewel er nog wel een mooie kerk stond, maar de foto uit de Lonely Planet kreeg ik toch niet nagemaakt. We kwamen er om naar Isla del sol, op het Titicacameer te gaan. Dat was twee uur varen en dat hebben we de dag erna gedaan.
Isla del Sol... met incaruines (maar echt een berg stenen, een ruine was wel mooi). En een incatrail over het eiland van 21 km heuvel op en heuvel af. Nog best pittig, want je had maar 4 uur om te wandelen tot je weer met de boot terugmoest. Maar dat bleek toch prima te gaan, ze zeiden dat het drie uur was, maar we hadden t zeker in minder tijd gekund... alsssss..... we niet de verkeerde kant op waren gelopen! We waren naar de verkeerde haven gelopen en kwamen er pas achter toen we al bijna-helemaal beneden waren. En toen moesten we de berg weer over om aan de andere kant met de boot te gaan. Maar die ging om half 4 en het was goed drie uur geweest. Zouden we t wel kunnen halen? Ik was al helemaal moe van t naar beneden sjokken over vervelende weggetjes met sloten losliggende stenen. En toen moesten we weer omhoog. Iemand anders onderweg zei dat t ook anders kon, om de heuvel heen ipv eroverheen. Scheelde weer. Dus over allerlei akkertjes en andere veldjes gelopen (geen pad) om maar snel bij de andere kant te komen. Toen vonden we eindelijk de haven waar we heen moesten, de boot van half 4 hadden we al gemist, maar de allerlaatste ging om 16 uur daar. Het was kwart voor 4 toen we nog even checkten of we wel naar de goede haven liepen (we waren er bijna)... en toen bleek die man een gids te zijn en die zei dat we maar beter naar een andere haven konden lopen, want dat tien minuten (zijn tijd) wel heel krap was om beneden te komen. Dus wij weer terug (naar waar we allang langs waren gekomen toen we raceten (heb zon beetje gerend op sommige stukken) om naar een andere haven te gaan. Wij waren er wel om kwart over 4... maar die gids niet, haha. Alleen kon hij met zn groep er uiteindelijk toch ook nog op. Maar wat een happening. Onderweg trouwens ook nog een losgeslagen lama tegengekomen, ook een groot feest als je haast hebt. Maar t kwam goed, uiteindelijk. Waar die incatrail al wel niet goed voor is...
Dagje daarna in Copacabana wat gehangen, gewoon gerelaxed, bij het Titicacameer gezeten en zitten lezen en schrijven in mn dagboekje. s Middags naar de berg bij Copacabana voor een uitzicht op het Titicacameer bij ondergaande zon. Het was bewolkt geweest, maar wat was die zonsondergang prachtig. Freezing koud, maar prachtig. Daarna maar snel naar beneden en s avonds nog in een of ander tentje gegeten, maar heb werkelijk geen idee meer waar.
Vanarf Copacabana naar La Paz. Zes uur in de bus geloof ik, best te doen. La Paz kwam meteen al op me over als een enorm drukke stad. We stonden met de taxi vast op een of andere rotonde (een grote puinhoop van zes banen autos). Er was enorm veel leven op straat, enorm veel tentjes op straat en dat beeld is alle dagen dat we in La Paz waren zo gebleven. We hebben die middag gesjopt voor een mp3speler... haha. Dat was prachtig gewoon. Een hele straat vol met alleen maar elektronicazaakjes (zowel binnen als op straat). Bijna alle spullen waren namaak of gewoon goedkoop. Heb uiteindelijk maar iets van die laatste categorie gekocht, want een Sonymp3speler die het toch niet is... ja, dan liever gewoon echt een neppe. Voor 20 euro 2 gig gekocht. Niet gek dacht ik zo. Daarna over de markten daar geslenterd. Onze ogen uitgekeken. Soms heb ik het zo druk met kijken dat ik gewoon me nog niet goed voel om fotos te maken. Moet wat kunnen destilleren en met zoveel om je heen lukt dat niet altijd. Maakte veel indruk, dus das op zich goed. Wat later toch begonnen. En mandarijnen gekocht in een straatje met vooral mandarijnenverkopers (allemaal op straat). 12 in totaal... een beetje veel voor even op te eten, maar ze gingen per 25, dus we hadden al een aardige deal. In een parkje opgegeten en een schattig jongetje nog getrakteerd op een mandarijn, toen ie naar ons toe kwam lopen. Maar of ie em ook opgegeten heeft...
De dag erna hebben we nog meer in de stad rondgebanjerd, maar weinig speciaals gezien. Ja heel veel eigenlijk. Maar geen toeristenhoogtepunten. Gewoon stad proeven. Een van onze hobbys geloof ik. Lekker slenteren, ergens zitten. En we hebben een deel van een Lonely Planet-wandeling gedaan die eindigde met een ijsje op een plein voooool met duiven. De Dam is er niets bij. Nog even in een kerk geweest.. en toen we verder door de stad slenterden en langs een soort protest kwamen, waarbij iemand een soort toespraak hield (gewoon op straat, waar anders), bleven we even staan om te luisteren waar het over ging. Toen kwam er een oudere man naar ons toe om te vragen (in het Engels) of we begrepen waar het over ging. Vervolgens hebben we ruim een uur of misschien nog wel langer met hem staan praten over de politiek in Bolivia, de relatie met de Verenigde Staten, hoe het gesteld is met het onderwijs en wat hij van Evo Morales vond (de president voor de nietwetenden). Je merkt dat veel Bolivianen boos zijn op de VS omdat die heel slinks van alles heeft afgepakt of ze goedkoop aan hen heeft laten verkopen (goud, zilver etc, de mijnen bijv). Het onderwijs werd wel langzaam beter, maar het was nog steeds lastig studeren etc. En hij vond Evo Morales maar niets. Ik ben alleen een beetje vergeten waarom. Heb geprobeerd met hem te praten over de War on drugs, maar hij begon telkens weer over het goud en zilver in Bolivia, dus helaas...
Maar zon soort dingen zijn wel de bijzondere dingen van onze vakantie. In deel twee van deze inhaalrace nog meer van deze prachtige verhalen (met oa de pampas, de jungle, Damien Rice en nog meer Bolivianen). Dus lees die ook nog even ;-). Het is de moeite waard...
Labels: Bolivia, Peru, vakantie, Zuid-Amerika
posted by SnoopS @ 12:11 am
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home