SnoopS' hoekje

No puedo creer mis ojos...

Saturday, November 10, 2007

Amigos y nostalgia

Heimwee naar España, vooral naar je amigos daar. Ik heb 't nog best vaak, het is ook een soort terugverlangen naar de tijd die geweest was. Volgens collega'shebben mensen die (te)veel meemaken dat minder dan mensen die weinig meemaken. Die herinneren zich alles nog. Misschien hebben ze wel een beetje gelijk. Al was voor mij Spanje nu juist wel een grote beleving. Veel meegemaakt daar. En ook hele leuke, gezellige, lieve mensen leren kennen.

Vrienden die je tijdens zo'n buitenlandse tijd maakt zijn anders dan je Nederlandse vrienden. Vaak zijn er maar een paar van die mensen die je daar je vrienden noemt, ook potentiele vrienden hier in Nederland. Waarschijnlijk was je er hier nooit vrienden mee geworden, maar daar werkt het anders... je staat er meer voor open en je deelt sowieso al je buitenlandervaring, denk dat dat wel belangrijke verschillen zijn.

Een vriendin ziet haar buitenlandvrienden net na kerst weer. Ik zie op een vriend uit Antwerpen na niemand meer. Nouja, er wonen dan ook twee vriendinnen in de VS, waar ik sporadisch nog wel heel leuk contact mee heb. Alleen heel realistisch is het niet om te verwachten dat je ze snel weer ziet. Het afscheid was dan ook zwaar destijds. Heb wel 10x afscheid genomen van een vriendin daar. En eerst heel koeltjes, maar op 't laatst op z'n Amerikaans, al huggend.

Maar ik mis ze soms. Die buitenlandvrienden. En nu komt die bij het afscheid huggende Amerikaanse naar Engeland. Voor een half jaar nog wel. In de buurt opeens, terwijl normaal Londen toch niet zo om de hoek lijkt te liggen. Maar het lijkt me vreemd om haar dan na minimaal 1,5 jaar weer te zien. En toch kijk ik er heel erg naar uit. Ze kent Amsterdam al, ze was er notabene met sinterklaas! (jammer dat ik haar toen nog niet kende, want ze heeft geen kruidnoten gegeten!) Maar Utrecht ga ik 'es laten zien. En misschien stukjes van Amsterdam (nog een keer). Nu alleen hopen dat 't niet bij ideeen blijft, zoals de keer dat ik had bedacht dat ik wel even naar New York kon vliegen om m'n twee VS-vriendinnen te zien. Was toch wel een erg ambitieus plan.

Nu moet ik 't alleen nog even doen met de fantastische tijd in Madrid.
Foto: Afscheidsavondje in Madrid met Steph, Chelsea (vriendin van Steph) en Melissa die (Nederlandse) pannenkoeken bakt (!)

Labels: , , ,

Sunday, November 04, 2007

Lezen

Lezen, lezen, lezen! Normaal kom ik nooit toe aan een mooie roman, maar met de indeling van de afgelopen twee vakken lukte dat nog een beetje. In drie weken hebben we alle literatuur van beide vakken erdoorheen gejast, na drie weken waren ze ook allebei getentamineerd en kon ik de literatuur lekker laten voor wat 'ie was. Nouja, het theoretisch kader in het verslag uitgezonderd. En eventuele goede ideeen bij het schrijven van het verslag daargelaten (en die hadden we hoor! Een prachtige koppeling tussen extra theorie en onze resultaten...). Want eigenlijk zijn vakken altijd de reden dat ik geen boeken lees. Je moet al zoveel literatuur lezen, daarnaast lees ik nog af en toe de Volkskrant, elke week Volkskrant Magazine en nog wat muziekfora en weblogs. Daar past een roman niet meer tussen.

Bij het lezen heb ik ook ontdekt wat nog andere goede redenen zijn om ze niet te lezen. Door lezen slaap je véél minder (een goed boek staat garant voor uren in bed lezen, daar gaat m'n slaap!). Een goed boek zorgt ervoor dat ik niet meer in, bijvoorbeeld de trein, studeer! Een goed boek zorgt ervoor dat een middag nuttige bezigheden verandert in 'proberen in een middag je boek uit te lezen', wat natuurlijk gruwelijk mislukt tenzij je echt al bijna aan 't einde van 't boek beland bent. En een goed boek zorgt ervoor dat je na 't lezen nog een hele tijd bezig bent met nadenken over dat goede boek. En weer niet bezig bent met andere dingen, zoals slapen of studeren.

En toch heb ik afgelopen weken weer wat gelezen. Toen het blok bijna ten einde was ben ik begonnen in Khaled Hosseine - Duizend schitterende zonnen.

Een prachtige roman die het leven van twee Afghaanse vrouwen in Kabul beschrijft, hoe hun levens samenkomen en ondertussen ook de gevolgen van de politieke veranderingen voor de 'gewone' mens weergeeft. Een collega omschreef zijn vorige boek als 'dramatisch prachtig' en die omschrijving is ook zeker op dit boek van toepassing.

Naar het schijnt is 'ie mooier dan De Vliegeraar, Hosseini's eerste boek (met die omschrijving van de collega dus), maar die heb ik nog niet gelezen. Slecht voor de slaap: hij ligt al wel op m'n bank te wachten tot ik erin begin.

De omslag is overigens ook prachtig. Vandaar dat ik hem lekker groot naast deze tekst heb neergezet.

Ik ben net klaar met het lezen van Joe Speedboot van Tommy Wieringa (daar ging weer een 'nuttige' zondagmiddag van m'n vakantie waarin ik bijvoorbeeld m'n vakantiefoto's had kunnen uitzoeken....). En nu hou ik maar even een leespauze. Een korte toch, want eigenlijk moet ik nog even een boek lezen voor m'n vakantie weer is afgelopen. Daarna begint de literatuurstapel zich weer op te hopen namelijk! Dat wordt even kiezen tussen:
Annejet van der Zijl - Sonny boy (ik heb een interview met haar in de bieb bijgewoond, waardoor ik erg nieuwsgierig ben geworden naar dit boek)
Khaled Hosseini - De Vliegeraar (Duizend schitterende zonnen was prachtig, dus ik wil meer! Maar is 't dan verstandig om meteen in dit boek te beginnen? Misschien een beetje veel van 't goede achter elkaar. Maar hij moet wel over 3 weken terug naar de bieb, want er wachten nog andere mensen op....).

Heb al ooit een soort 'overkill' gehad toen ik twee romans van Arthur Japin achter elkaar las. Ineens begon 't allemaal wel een beetje op elkaar te lijken. En eigenlijk: als ik er zo achteraf over na denk zou ik niets meer kunnen noemen dat zo 'gelijk' is in 'De zwarte met het witte hart' en 'Een schitterend gebrek', maar destijds voelde het echt zo. Dus ik blijf nog even twijfelen over de keuze van m'n volgende boek... maar ik denk dat ik er morgenavond of anders overmorgen toch een besluit over moet nemen. Want morgenavond zit ik weer op m'n werk (op een plek en tijd dat er weinig te doen is) en daarna en de volgende dag weer in de trein...

Daar gaat weer allemaal 'nuttige' tijd, maar gelukkig is er nu niets nuttigers dan lezen. Studeren mag over een week weer ;-)...

Labels: ,