SnoopS' hoekje

No puedo creer mis ojos...

Monday, January 30, 2006

El primer día en la clase



















Ja, dat is Spaans. De eerste dag in de klas. Van Spaans. Vandaag (inmiddels eergister, maar dat krijg je als je niet zo snel bent met foto's toevoegen). En ik denk nog half in Engels, gaat daar ergens wat fout of niet? Volgens mij wel... voor de les hebben we geprobeerd Spaans te praten, wat vooral neerkwam op veel lachen. Tijdens de lessen hebben we veel in Spaans gedaan, maar af en toe wat dingen aan elkaar uitgelegd in 't Engels. Na de les was 't weer vooral Engels... dat wordt nog wel beter.

Ik heb onderweg van metrostation naar de faculteit even een paar foto's geschoten om jullie een indruk te geven van de universiteit.

Ok, inmiddels is het woensdag (bovenstaande is van maandag) en vandaag bespraken we nog steeds stof die ik al eerder had gehad in Nederland, maar in het tweede deel van de les is 't altijd leuk en gezellig met leuke oefeningen. Gisteren moesten we de klas rond en elkaar vragen stellen om elkaar beter te leren kennen, vandaag hebben we een Spaans ganzenbordspel gedaan, waarbij je telkens een verhaaltje moest vertellen over het een of 't ander. Kortom, dat zit wel goed.

Wat anders, ik heb trouwens een 6 gehaald voor m'n tweede Spaanse vak in Nederland. Aangezien het nogal een gestress was en het niet allemaal even makkelijk bleek te zijn, ben ik er blij mee. Maar nu tijd voor de foto's...

Het metrostation Ciudad Universitaria met alle mannen/vrouwen die ons wat proberen te verkopen. Op de achtergrond een stukje van -ik denk- de enorme faculteit Medicina (geneeskunde dus).



















Er lag nog een dun laagje sneeuw bij Farmacía en Medicina. De foto is verder niet erg boeiend, maar ik vond de sneeuw wel boeiend. Toen ik de avond ervoor het metrostation uitstapte begon het net te sneeuwen en het was prachtig die reactie te zien van de Madrilenen. Iedereen praatte erover, lachte, was verwonderd... daar heb ik van genoten! (en van het hele kleine beetje sneeuw dat er viel).


















De wandeling naar Filología. Het doet me een beetje aan de zomer denken met zo'n zanderig pad (maar dan moet je niet naar de bomen kijken).























Een van m'n twee faculteiten waar ik 'mag' studeren. Dit is 'the most ugly building', zoals een jongen van onze kamer zei. Hij studeerde vorig jaar journalistiek in dit gebouw (ook als Erasmusstudent) en kwam nu weer op bezoek.



















En dan het gebouw waar ik nu twee weken les heb. Verder niet erg boeiend, maar wat ik wel boeiend vind zijn de plakgebeurtenissen hier in Madrid (of is dat overal in Spanje?). Alles wordt volgeplakt met advertenties, lantaarnpalen, telefoonhokjes, borden en zelfs dus gebouwen...


















Er komt ooit nog eens een foto van de prachtige zonsondergang waar we elke dag op de terugweg van mogen genieten...

Sunday, January 29, 2006

Chocolatería

Gister zijn we met een stel (van het hostel en vrienden van Willem Jan) uitgeweest. Eerst naar de Irish Pub (O'connel,s zoals ze 't volgens mij schreven, waar de ' is gebleven mag Joost weten) en daarna nog naar een gaybar (voor de vrienden van Willem Jan en zodat wij gek konden doen zonder dat je er iemands aandacht mee trok). Toen we de gaybar verlieten rond 5 uur, wilden we nog ergens anders heen... maar waar? David en Grover (of hoe ie eigenlijk heet) hadden de geniale ingeving naar een Chocolatería te gaan. Een wat?! Ja, dat het woord chocolade erin zit was je vast wel opgevallen. Maar de gemiddelde Nederlander denkt vast aan een bonbonswinkel. Dan vergis je je goed, want dit is de Spaanse variant voor de friettent of de shoarmatent die om 5 uur nog open is. Iedereen ('t was er ongelooflijk druk om half 6!!!) zat in deze tent aan de churros (gefrituurde luchtige aardappelpuree) met een kommetje gesmolten chocola ernaast om die churros in te dopen. De Spaanse hongerstiller na 't uitgaan dus. Grappig hè?

Wel jammer dat de Argentijnse kamergenoten vanochtend ruim een uur de lamp aan dachten te moeten laten, zodat ik daarna niet meer kon slapen. Maar dat is het harde leven van iemand die 'es uitgaat ;)

Saturday, January 28, 2006

Wandeling door Madrid-Zuid

Madrid is een geschikte stad om gewoon op een punt de deur uit te stappen en een eind te gaan wandelen om dan via een andere kant weer terug bij diezelfde deur te komen. Vandaag heb ik een eind gelopen (2,5 uur inclusief in parkjes zitten en rondkijken) vanaf het hostel naar het zuiden van Madrid en weer terug. Onderweg heb ik een boel huizen, gebouwen, parkjes, straatjes, pleintjes en vooral veel mensen gezien. M'n mensen-fotografeer-angst (ben altijd bang dat ze boos worden als je 't niet vraagt en als je 't wel vraagt dan krijg je nooit spontane foto's) overwonnen en vooral veel foto's van mensen gemaakt. Op allerlei manieren (zoals je ziet links bij de mensen die naar een dressuur op Plaza Mayor staan te kijken) en ik kreeg één keer een reactie en dat was een grapje van een oude man of hij zo knap was dat hij op een foto van mij mocht. Hieronder een impressie van wat ik gezien heb vandaag...



Het waaide op Plaza Mayor



















Een jongen met een fiets, dat het een bmx is maakt niet uit, dat moet vastgelegd worden. In de afgelopen dagen heb ik denk ik zo'n 10 fietsen gezien.























Je hoeft de wereld niet altijd in kleur te bekijken...


















In Spanje moeten mensen natuurlijk ook de was ophangen...


















Nog weinig standaardtoeristenplaatjes en de volgende gaat daar weinig aan veranderen... In Madrid wordt alles volgeplakt met posters, oproepjes voor werk of huizen/kamers...



















In een parkje in 't zuiden van Madrid...
































































Reina Sofía van buiten


















Voor station Atocha (ja, die van de aanslagen) is het een grote bouwput. Eigenlijk is de halve stad een bouwput, naar het schijnt vanwege de wens om de Olympische Spelen binnen te halen. In het station zie je er weinig meer van overigens...









































M'n laatste stop onderweg was een pleintje vlakbij Plaza Mayor, waar een actiegroep iets organiseerde en een boel kinderen in een speeltuintje speelden. Kortom: een mooie plek om foto's te maken. Die van de actiegroep waren minder boeiend, maar die van de kinderen en dit standbeeld vond ik dan wel weer leuk.





































































Ik heb ook een boel foto's gemaakt van deuren, balkonnetjes en balkondeuren, want foto's daarvan zorgen ervoor dat ik meteen in een andere wereld verdwijn. Het is mysterieus, oud en doet aan warme landen met idyllische huizen denken. Van die foto's maak ik nog wel een keer een serietje.

Foto´s

Ik heb een paar foto´s voor jullie van de uni en het hostel, maar het draadloos internet bleek toch wat minder van hier te zijn dan we dachten. ´t Is nu ineens een beveiligd netwerk en ´t draadloos internet dat écht van hier is werkt niet. Geen zin in gepruts op deze algemene pc, dus hopelijk komen er snel foto´s. Ik ga ook zo naar de stad om een beetje rond te lopen en foto´s te maken, dus dat komt goed... Later hopelijk foto´s!

Wednesday, January 25, 2006

Een wereld van verschil

Een avondje voor vertrek liep ik nog door de verlaten binnenstad van Amersfoort, onderweg naar Acda en de Munnik en weer terug naar 't station... en rond dezelfde tijd liep ik gisteravond door Madrid. In Amersfoort was 't vrij stil op straat toen ik daar rond half 11 doorheen sjokte, een paar fietsers, een paar voetgangers en voor de rest stilte. Weinig verkeer, weinig mensen, weinig leven. Kom je in Madrid... totaal anders. Alles leeft, een aantal winkels waren nog open (tot 10 uur dan toch, maar dat haal je in NL ook niet), overal lopen mensen, etalages te kijken of haastig lopend naar hun bestemming. Dan vergeet ik nog alle eettentjes, cafeetjes, maar ook koffiehuizen (zoals Starbucks en Café & Té) die bruisen van leven.

De temperatuur is hier wel wat beter dan in Nederland, maar verwarmingstechnisch (ja, mam een mooi woord!) had ik die winterjas wel thuis kunnen laten. Op straat is 't zo'n 4 graden (gisteravond iig) en binnen is 't overal zeker 20 graden. Soms lijkt 't bijna een sauna of een zwembad. Kortom, die twee wintertruien hadden ook best thuis kunnen blijven. En volgens mij ben ik ook m'n slippers vergeten, dus ik ben nog niet voorbereid op de zomer!

Vandaag hebben we een expeditie gedaan naar het juiste universiteisgebouw. Als je de Uithof groot vond, heb je de campussen hier nog niet gezien. Echt enorme gebouwen, de meeste van rood baksteen (zal nog wel es foto maken van 't mooiste en 't lelijkste gebouw) en enorme pleinen ervoor. Genoeg plaats om te lopen of te hangen in iedergeval. En duidelijk geen fietscultuur, maar dat wist ik vantevoren al wel. Maar om terug te komen op de expeditie... we hebben er een uur en een kwartier over gedaan, terwijl 't niet enorm ver weg is. Vier keer de weg gevraagd en nog maar gokken waar we heen moesten. We vielen driekwartier te laat binnen bij de test, maar we mochten die gelukkig toch nog maken. Ze zei wel dat we niet meer tijd kregen, maar na 20 minuten was ik toch klaar met invullen... de ene helft had ik zo ingevuld en de andere helft wist ik toch niet, dus wat maakt 't dan nog uit?

Ik heb 't wel over we, maar jullie weten niet eens wie we zijn. Gisteravond ontdekt dat een kamergenoot uit Groningen komt en ook hier gaat studeren. Hij heeft over een paar dagen een kamer, dus ik hoop dat mij dat ook lukt. Bij de test ben ik nog een Spaans-studiegenootje uit een andere werkgroep tegengekomen en hebben we uiteindelijk het Erasmusoffice gezocht met een meisje uit Frankfurt. Die zien we als 't goed is morgen weer bij de uitslag van de test van vandaag. Oh, dan vergeet ik Aafke nog... een ander Nederlands meisje die we bij 't ontbijt hebben leren kennen en ook meegereisd is naar Complutense (m'n uni, ook UCM genaamd). Zij gaat stage lopen via de universiteit. Je leert dus wel razendsnel mensen kennen. Hartstikke handig en leuk! Heb me nog weinig alleen gevoeld en ga zo ook weer met m'n hostelgenootjes de supermarkt zoeken...

Dan nog één ding waar ik enorm veel moeite mee heb. De woordenbrei in m'n hoofd... ik praat Spaans, Engels en Nederlands door elkaar. Met Erasmusstudenten praten we (foei maartje, daar gaat je goede voornemen!!!) toch vooral engels. En aangezien ik sommige dingen dan 'ken' in 't Spaans, omdat ik ze altijd in 't Spaans benoemd heb (m'n studie, vakken, maar ook sommige andere woorden) roep ik er dan wat spaans tussendoor waarna ik dus ook verderga in 't Spaans en ontdek dat dat toch anders klonk dan wat ik daarvoor zei. Dus schakel ik weer terug naar 't Engels... en zo gaat dat de hele dag door. Als ik dingen niet weet in 't Spaans, probeer ik 't in 't Engels bij mensen. Sommige mensen zijn dwars, daar praat ik Spaans tegen (ook al gaat dat soms hakkelend, stotterend en erg moeizaam), merken ze dat ik dus de taal niet zo goed beheers, praten ze terug in 't Engels... ja zo leer ik 't nooit!

Ok, wat een enorm verhaal. Gok zo dat 't m'n langste weblogpost ooit is en dan nog zonder foto's. Ik heb hier trouwens nog geen één foto gemaakt. Oh, en heb ook niet verteld over hoe geweldig Acda en de Munnik waren (Joline, Jop en Adrianne, vooral foto's maken :)) en hoe m'n reis is gegaan (ik geloof niet in toeval, maar denk toch dat 't allemaal toeval was... maar het ging goed). Later meer? Nu eerst naar el supermercado! Tengo hambre! ¡Adiós!

Sunday, January 22, 2006

Snoopy aan het woord

Yeah! Ik mag lekker toekijken hoe Maartje een feestje geeft. Zouden er nog spannende roddels uit voortkomen? Ik kan het in iedergeval allemaal in de gaten houden! En het is leuk hier, ik ben blij, dat zie je wel!



Maar toen moest ik gisteravond laat ineens mee naar Boxtel. De auto zo volgestopt dat ik bovenop de kleerhangers moest liggen. Arme ik! Dat kán toch niet... En dan mag ik ook al niet mee naar Spanje! Wat zal ik Maartje missen zeg! Gelukkig mogen een paar andere Snoopyvriendjes wel mee naar Madrid, die kunnen me dan later alles vertellen... Ik kan natuurlijk ook gewoon deze weblog gaan lezen, daar gaat ze hopelijk ook een boel vertellen over haar belevenissen in Madrid. Nog 2 nachtjes slapen... ik zal d'r wel gaan missen en aan de grote knuffel die ik gisteren heb gekregen zij mij ook... Volgens mij vindt ze het wel een beetje boel spannend. Maar dat is het natuurlijk ook, 1700 kilometer verderop een half jaar tussen mensen met zo'n rare taal zien te overleven. En 't nog leuk hebben ook... dat is ook een hele opgave!


Maar het komt vast allemaal goed! :)

Wednesday, January 18, 2006

Utereg, m'n stadje...

Zondagavond nog een paar kiekjes gemaakt van deze mooie stad die ik bijna gedag moet gaan zeggen. Nog zes dagen en dan verlaat ik de stad met grachtjes, muurschilderingen, watertorens en grappige pleintjes...


Pssht, je kan de foto vergroten door erop te klikken...

Monday, January 16, 2006

YouMakeMusic.com-festival

Als het ook maar enigszins zou lukken, wilde ik nog de nieuwe liedjes van Solo live horen voor ik naar het zuiden zou vertrekken. In hun (en ook mijn ;) thuisstad spelen ze 15 januari op YouMakeMusic.com, een festival met vooral veel onbekende bands (voor mij tenminste). Thijs, medezinkstukker, wilde wel mee en dus gaan we deze zondag naar Tivoli. Nadat we door wat treingedoe en een hapje eten anderhalf uur na aanvang van de eerste band bij Tivoli De Helling aankomen, ontdekken we dat programmaonderdeel 3 al begonnen is.

Dit is Brown Feather Sparrow. Aangezien ik die eerder al op het Sounds Good-festival heb gezien en 't toen maar een middelmatig bandje vond, is 't niet zo erg. Lydia brabbelt tussen de liedjes wat bedankjes (!?), een beetje vreemd. Ook de samenzang van Lydia en Arjen vinden Thijs en ik niet zo geweldig. Eigenlijk klinkt het voor geen meter. Eerder waren Adrianne en ik al tot de conclusie gekomen dat de zangeres alleen lange woorden kan maken, elk woord is uitgerekt, er is weinig vlots te ontdekken in de liedjes. Jammer. Toch vind ik haar stem wel mooi, dus misschien dat het in de toekomst wel wat wordt?

Na een afbreek- en opbouwpauze speelt Mist. Het eerste liedje verklaart meteen de bandnaam, zo lijkt het. Een liedje met een vage sfeer en mysterieuze klanken vult de zaal. Bijzonder! Anders dan veel muziek die ik ken. De rest van de set is wat minder mysterieus, maar zeker niet slecht. Thuis nog eens luisteren...



Campsite
, de vreemde eend in de bijt tussen de singersongwriters. Ook al ken ik weinig van Franz Ferdinand, ik geloof direct dat het een zoveelste cloon daarvan is. Gekleed in strakke blousjes, jasjes en soms stropdas, proberen de mannen het rustige publiek in beweging te krijgen. De muziek is er zeker naar en het lukt ook redelijk. Eigenlijk is het best leuke muziek, ook al is het natuurlijk niet bewonderenswaardig als je het truukje bij iemand afkijkt.




Nieuwsgierig ben ik vooral naar At The Close Of Every Day. Christelijke, redelijk rustige muziek met een zanger met een lage stem. Vantevoren heb ik wat liedjes geluisterd, waaronder ook The Maria Tales en 't Hellend vlak met Spinvis. Het eerste lied is na elk optreden van deze avond gedraaid, waardoor we die al een keer of drie gehoord hebben voor het live uitgevoerd wordt. Voor de gelegenheid zingt Michiel (J Perkin) van Solo de tweede stem bij 't Hellend vlak.


Geslaagd experiment, Michiel's stem is heerlijk als afwisseling op de lage tonen van de zanger van ATCOED. Dat is dan ook m'n grootste bezwaar tegen deze band, zijn stem kent weinig toonhoogtevariatie. De band heeft zeker een paar hele mooie liedjes, maar op een gegeven moment begint de zanger toch een beetje vervelen.

De hele avond kijk al uit naar de slotact: Solo. Met ruim drie kwartier is het optreden veel te kort. We krijgen een try-out van een aantal nieuwe liedjes die op het tweede album Solopeople staan. Toch zijn sommige liedjes niet zo nieuw meer, want deze werden al langere tijd in een of andere versie bij concerten gespeeld. Ook nieuw is dat de band is uitgebreid naar vijf leden. De nieuwe liedjes hebben een 'vol' geluid, zijn soms wat catchier, zoals Come back to me en het aanstekelijke Over the Country. Op het album, maar ook live deze avond zingt Lydia van Brown Feather Sparrow bij het laatste nummer mee. Een intelligente tekst heeft ze niet (nananana), maar het wordt er wel een lekker nummer door.
Toch blijft Solo ook mooie, rustige liedjes spelen. Van het oude album horen we The Rules, waar ik helemaal stil van word. Prachtig liedje! Simon en Michiel doen als toegift Everything Goes. Michiel zittend op een monitor vooraan op 't podium, volledig opgaand in z'n liedje. Een heel mooi einde voor zo'n leuke, gezellige festivalavond! Ik heb genoten :)

Saturday, January 14, 2006

Toomler part II

We komen binnen en de enige vrije tafeltjes met nog enigszins zicht op het podium... vooraan, helemaal vooraan, pal voor het podium. Gegarandeerd de klos, bedachten we meteen. Maarja, om dan zover weg te gaan zitten dat je 't niet meer ziet? Nee, dat ook niet... De meest gunstige tafel werd net voor ons in beslag genomen, dus namen we plaats aan 't tafeltje in 't midden voor 't podium. Als dat maar goed gaat...

Wanneer het begint, schijnt er een spot vanaf 't podium pal op ons tafeltje (en in onze ogen). Ok, dit gaat geen goeie avond worden... De presentator (leuke jongen waarvan ik de naam kwijt ben) warmt ons goed op en Maarten mag ook al vertellen wat 'ie studeert. Als eerste (van de vijf!) komt Raoul Heertje himself ons vermaken. Wat mij betreft meteen het hoogtepunt van de avond. Erg sterke grappen, waar goed over is nagedacht. Je moet ze maar kunnen maken hoor...
Vervolgens nog een paar stand-uppers, waarbij de ene het publiek beduidend meer betrekt dan de ander. Ook de Brabantse (Oirschotse) Henry van Loon speelt voor ons vanavond. Voor Els en Dianne: hij was leuk hoor, maar niet de beste cabaretier van de avond.

In een van de aankondingen van de presentator tussen twee stand-uppers heeft de goeie man mij ook gevonden. Hij merkt op dat Maarten met twee vrouwen aan tafel zit en is benieuwd hoe de verhoudingen zijn. Is Nikki z'n vriendin? Ben ik z'n vriendin? Hebben we uberhaupt wel een vriend? Whoeps... toen bleef ik over. Dat heb ik gemerkt. Er moet toch wat kunnen opbloeien tussen die twee, moet 'ie gedacht hebben... dus stelt hij voor een liedje te zingen voor de romantiek met de bedoeling dat ik Maarten daarna een zoen geef. Tijdens een hilarische performance van abel met Onderweg (maar hij kent de tekst niet!) heb ik continue in een scheur gelegen. "Ja, nu lach je nog...", zegt de presentator nog. Nou, naderhand ook, want hij eindigde z'n liefdeslied met "Ik moet poepen, maar het gaahaat niet". Weinig romantiek dus, nee, dat dit niet zou werken, had hij toch zelf ook bedacht. Dus daar bleef 't bij :)

Tot zover het gedeelte dat opviel dat we in de spotlights zaten. Later vroeg Stefan Pop (leuke jonge (20 jaar!) stand-upper) nog wat ik van reizen met de trein vond en of ik ook altijd last had van mensen die per sé alleen wilden zitten. Hij was tevens de afsluiter en wat mij betreft een goeie.

Het is jammer dat Toomler niet eerder met een bezoekje is vereerd, maar nu ik weet hoe leuk het is...

Wie gaat er mee als ik weer terug ben?.....

Wednesday, January 11, 2006

Toomler!


Het stond al jaren op de agenda, ik zou met zus gaan, met zo, maar ik ging niet! Het kwam er elke keer niet van... dan was de terugreis te laat en te ver (naar Brabant terug laat in de avond schiet niet op vanaf Amsterdam), dan was 't tijdgebrek, dan was 't weer iets anders en zo staat het al jaren op het doe-lijstje:
een bezoekje aan comedycafé Toomler!

En guess what... deze keer was er een andere initiatiefnemer die het Toomlerplan iets serieuzer opvatte. We werden bestookt met mailtjes, maar wel met succes! Morgenavond zitten wij (Nikki, Maarten en ik) in Toomler... te genieten van Comedytrain "de top van de Nederlandse stand-up comedians".

Ik hoop dat 't al die jaren wachten waard is! Wordt vervolgd...

Monday, January 09, 2006

Spinvis

Ik moet ff wat gaan doen denk ik
Ik weet alleen niet wat/hoe/waar
Maar ik moet wel iets met spaans


"Klinkt bijna als een Spinvistekst", zegt er eentje...
en dat terwijl ik weinig met Spinvis heb,
ook al probeert iedereen me maar aan z'n muziek te krijgen.
Ik heb een beetje Spinvis in me, aldus die ene...
misschien dan toch es een nieuwe poging wagen?

Wie weet...

Géén kamer

Op kamers in Madrid. Het is nog een hele heisa, niet alleen omdat ik er nog steeds geen heb (en waarschijnlijk ook niet zal krijgen voor ik er fysiek aanwezig ben), maar ook omdat iedereen zich rot schrikt als ik zeg nog geen kamer te hebben. Zomaar een voorbeeldje ;) :

J.B. Dazen zegt:
ik dacht dat je al een kamer had?
(...) J.B. Dazen zegt:
hoe moet dat dan?
J.B. Dazen zegt:
dan kom je daar en dan moet je nog een kamer regelen?
J.B. Dazen zegt:
waar kun je dan terecht?

Mañana, mañana, die uitdrukking komt je vast niet onbekend voor. Zuid-Europeanen zijn over 't algemeen wat uitstellerig, wat morgen kan moet je zeker niet vandaag doen... Nou, zo werkt 't ook ongeveer met kamers. Vantevoren regelen is haast niet te doen (de uni biedt wel wat aan, maar dat schijnen maar een paar kamers voor een boel studenten te zijn). Dus wat doe je dan? Je boort je bronnen aan en oefent je Spaans met mailen... maar succesvol is het tot nu toe niet geweest.

Dus ik ga er zo'n beetje vanuit dat ik - volgens mij net als vele anderen - naar Madrid ga zonder te weten waar ik terecht kom. Eerst in een hostel en na m'n instaptoets Spaans op zoek naar die ene leuke betaalbare kamer in 't centrum met leuke buitenlandse studenten.... *droomt* Of de iets minder florisante kamer met te hoge huur misschien. Dat is allemaal zoeken en afwachten.

Misschien wel leuk nog wat te vertellen over Spanjaarden & kamers/studie. Wat ik gehoord heb blijven de meeste Spaanse studenten bij hun ouders wonen. Zij gaan dus niet op kamers. Veel kamers worden dan ook verhuurd aan buitenlandse studenten (gemeubileerd en wel dus) waarbij de prijzen nog wel eens opgeschroefd willen worden, omdat die exchange students toch moeten wonen. Net als bij sommige Nederlandse universiteiten is er ook een campus, waar een boel studenten wonen. Nou ben ik niet van plan daar naar een kamer te gaan zoeken, omdat de faculteiten waar ik heen moet niet eens op dezelfde campus zitten. De campussen liggen sowieso een eindje buiten de stad, dus dat is ook al geen voordeel.

Een spannend begin dus! Naar Madrid zonder te weten waar je terecht komt (het hostel ga ik wel even vantevoren regelen hoor!). Ik ben erg benieuwd hoe snel het me lukt een eigen cama (bed) te bemachtigen... wordt vervolgd (waarschijnlijk vanuit Madrid)!

Goede voornemens


Dus heb ik er vast eentje ingelost. Een keertje meedoen met het kneuzenteam bij waterpolo. In Delft bij het Wave Wintertoernooi.

En geen gezeik achteraf! Want ik heb me volledig aan de omschrijving van kneus gehouden... de ballen vlogen alle kanten op, behalve de goeie... Ze kwamen maar niet van 't water in/op m'n handen en als dat eenmaal wel lukte was dat met twee handen (en dat mag niet). Het doel leek niet het doel van mijn gegooi. We werden vierde (niet doorvertellen hoor: van de vier) in de kneuzerigste poule, maar we hadden de meeste lol, het hardste gelach en het meest enthousiaste publiek (iedereen ging uit z'n dak bij elk doelpunt, want wie weet zou het ons laatste doelpunt zijn ;). Maar gelukkig hebben we ook één wedstrijdje gewonnen!

De volgende keer dat er weer een kneuzenteam is en ik ook in het kikkerlandje ben, ga ik zeker weer meedoen. Misschien moet ik dan wel iets meer oefenen (meer dan die ene training die ik nu heb gehad) vantevoren ;)

Sunday, January 01, 2006

¡Prospero año!

Ik was bijna vergeten...
iedereen een gezond, gelukkig en gezellig 2006 toe te wensen! Ik hoop echt dat 2006 een geweldig jaar voor jou wordt :)

Maak er een knallend jaar van!

Rafel en Marie José

Dat worden hopelijk m'n eerste Spaanse vriendje en vriendinnetje. Dat zijn namelijk m'n tutoren in Madrid. Gezellig!