SnoopS' hoekje

No puedo creer mis ojos...

Sunday, June 21, 2009

Drup, drup, drup

Koffie
De dag na de canopytour zijn we ´s ochtends nog naar een koffieplantage geweest en hadden we door een foutje van het boekingskantoor een privérondleiding (ze waren vergeten te bellen dat we ook meewilden met ´t busje...). Maar dat was eigenlijk wel erg fijn. De jongen -van onze leeftijd ongeveer- vertelde heel veel, we stelden nog veel meer vragen en we zijn zo veel over koffie te weten gekomen. Heb zelfs nog weer een halve kop koffie met bergen suiker (dat wel!) gedronken. En gechocolateerde koffieboontjes gegeten (niet die je in Nederland hebt, maar echte).

De niet-avontuurlijke bus
Na de koffietour konden we nog even lunchen in ´t hostel en zijn we die middag opgehaald met een shuttlebusje voor een reisje naar Liberia. Heel luxe, heel privé en helaas ook heel duur. Maar een gewone bus was er niet. Als we toch lowbudget hadden gewild moesten we eerst naar de snelweg met 1 bus (om 6 uur ´s ochtends), daarna met andere bus die langs de snelweg kwam naar Liberia. Vonden we toch wel een beetje te spannend (en we wilden ´s middags pas weg vanwege die koffietour). Toen we later tijdens een andere rit over de snelweg reden en de bushaltes zagen, bedachten we dat ´t toch wel had gekund. Maar ach, dit was ook wel een keer lekker.

Liberia
In Liberia hadden we een -voor ons doen- luxe hostel met tv (tot zover de luxe). Die was wel erg fijn, want zo spannend was ´t stadje niet ´s avonds. Dus konden we op avondje 1 lekker zappen (helaas weinig gevonden) en na de zware dag in Rincon (zo meer) de hele avond op bed hangen met tv aan en -het moet een keer kunnen- hamburger en friet op bed. De friet was trouwens zo slap en wit als ´t maar kon, maar ´t vrouwtje had haar eettentje ook pas een week. En friet bakken is sowieso niet de sterkste kant van Tico-koks.

Rincon de la vieja
Vanuit Liberia besloten we een dagje naar Rincon de la Vieja te gaan, een park op 30 km afstand van deze stad. Dit park hadden we trouwens ooit geschrapt omdat we naar Panama wilden, maar we hebben ´t er toch nog tussendoor weten te proppen. Gelukkig maar!
Ik denk dat dit een van m´n favorieten is van de vakantie. Eindelijk een park zonder rolstoelvriendelijke paden van 2 meter breed en verhard. Nee, gewoon struikelen tussen alle boomwortels, omhoog en omlaag glijden over de modder in de jungle en van steen naar steen springen (en 2 keer met je voet in ´t water belanden) over de rivier. Zo hoort ´t. Dat voelt als natuur. De waterval waar we toen uitkwamen en waar maar 4 andere mensen waren was ook prachtig.

Maar mijn favoriet kwam helaas pas toen ´t weer regende. Een andere trail door een ander deel van ´t park leidde langs ´waterpots´ (gaten of waterpoeltjes waar water uit spuit of in bubbelt), datzelfde met modder en ook nog enorme wolken stoom van gaten in de grond waar stoom uitkwam. Er was namelijk ook een vulkaan in de buurt (te ver lopen), die voor al deze natuurwonders zorgde. Even was ik weer in Bolivia, want ook al was ´t een heel ander maanlandschap (veel grauwer in Bolivia), het was wel waar ik op gehoopt had. Maar dan nog mooier.

We glibberden en gleden langs al die bezienswaardigheden tot we door een bos moesten en daar elke zoveel stappen bijna uitgleden, de regen nog veel harder naar beneden viel en we ook niet enorm veel tijd meer hadden en dus door moesten lopen om weer op tijd terug te zijn bij de entree van ´t park. Nee, toen toch maar terug. Dus tot zover onze tweede trail door ´t park. Weer glibberend en glijdend terug naar de ingang en terug naar Liberia (waarna we dus luier dan lui zijn gaan doen).

De dag na Rincon zijn we weer gaan bushoppen. Van Liberia naar Nicoya, van Nicoya busstation waar we aankwamen naar busstation waar we moesten vertrekken met nieuwe bus, van Nicoya naar Samara. En daar zijn we nu. Aan het strand. Met veel regen. Alweer.

We doen hier niet veel meer dan liggen, lezen, lopen, de zee in springen en weer liggen en lezen. Of als ´t regent snel onze strandstoel terugzetten en in het hotel op het balkon hangen (in de hangmat) en lezen. Helaas is nu m´n boek uit en ligt er hier weinig leuks, maar daardoor heb ik wel even tijd voor een lekker lange post.

Eten
Gisteren trouwens bij een echte Italiaan gegeten. Voor ´t eerst sinds een paar dagen weer heerlijk gegeten. En alles zonder kaas. Ik krijg weer een beetje hoop voor het eten in Rome in september (daar vreesde ik toch wel een beetje voor).

Zolang ik trouwens gewoon lokaal voedsel blijf eten gaat ´t ook altijd goed hier... rijst, bonen, kip of vis en wat salade. Geen melk en kaas dus! Maar dat komt echt wel m´n strot uit. De kip, rijst en bonen al helemaal. Dus eet ik nu vaak ook vis, maar liever nog gewoon iets anders. Zo lekker koken als aan de Caribische kust kunnen ze hier ook niet helaas. Maar vanavond waarschijnlijk een coconut curry (al is dat vast niet wat je je er nu bij voorstelt, ´t is soms meer een marinade dan saus). Dat klinkt dan iig nog wel goed.

Morgen en later
Zo, weer een enorm berichtje. Nog even snel: morgen gaan we weer een ingewikkelde busreis maken die we met veel gepuzzel en met hulp van de receptioniste van ons hotel hebben uitgevogeld. Om 10u met de bus naar Nicoya. Dan om 12 uur met de bus naar San José. We stappen alleen dan al halverwege uit, bij Puntarenas. En dan de bus om half 5 naar Quepos. En daar blijven we dan slapen. En dan de volgende dag met de bus naar het park Manuel Antonio, onze laatste bezienswaardigheid. En het schijnt een paradijs te zijn daar (met strand en zee), dus ik ben benieuwd of ´t op kan tegen al die andere paradijselijke omgevingen hier (Bocas aan top!).

Misschien vanaf daar of Alajuela nog een berichtje, anders tot in Nederland. Manuel Antonio is namelijk onze laatste stop voor Alajuela (vlakbij ´t vliegveld) voor ik via Atlanta weer naar huis vlieg en vrijdagochtend weer op Schiphol sta.

Ik ga nog even genieten van die laatste paar dagen hier... Chau!

p.s. Voor de musicminded people:

And this is where I go

Just when it rains


(Great Expectations - Elbow)

Echt al een paar dagen in m´n hoofd en vanmiddag weer teruggevonden welk liedje het was: Elbow - Great expectations. Elbow weer een van mijn vakantiebands. Vorige vakantie ook al. Maarja, is dan ook erg mooi.

Labels: ,

Perfect weather to fly

So in looking to stray from the line
we decided instead
we should pull out the thread that was

stitching us into this tapestry vile,

And why wouldn't you try?

Perfect weather to fly.

(Elbow - Weather to fly)

Geen perfect weer om te ´vliegen´ tijdens onze canopy-tour in Monteverde. Dat is wel een understatement voor de stromende regen waarin we liepen, zwierden, zoefden en wegdropen. Maar het voelde wel als vliegen (ik zal nu maar geen Racoon aanhalen). Het was zo enorm ontzettend gaaf.

Ik beken: de avond vantevoren werd ik bang voor canopy. Ik was bang voor de hoogte, was bang om van ´t plateau af te ´springen´. Bang dat ik rond zou tollen als ik ´t niet goed deed... kortom, het was nogal spannend.

Maar de eerste canopylijn was op 3 meter hoogte en heel kort. Een canopylijn is gewoon een soort kabelbaan waar je met bergbeklimspullen aan vast wordt gelijnd en dan zoef je naar de overkant door de hoogteverschillen. En dat was eigenlijk al wel erg gaaf, dus de volgende was alleen amar leuker en daarna ook. En toen kwam er een gigantisch lange (500 meter ofzo) naar de berg aan de overkant, boven het dal, op -ik doe een wilde gok- 70 meter hoogte. Dwars door de gigantische stortregen. Je zag bijna niets daardoor, maar toch was ´t zo enorm gaaf. Eenmaal aan de overkant was ik tot op het bot doorweekt en heb ik nog 2,5 uur met sopschoenen rondgelopen. Maar dat was het wel waard.

Toen ´t wat droger werd hebben nog een paar foto´s gemaakt als bewijs... maar die komen wel als ik terugben (en da´s al veel te snel).

Na de canopytour konden we gelukkig in ´t hostel een warme douche nemen (wat een fijn moment was dat!) en hebben we de rest van de middag hélemaal niets meer gedaan. Het heeft de rest van de middag dan ook -weer gestortregent-. Was wel erg lekker trouwens.



Labels: ,

Monday, June 15, 2009

Sapjes

We proberen onderling een soort wedstrijdje te doen welke eettent de beste sapjes heeft. Tot nu toe vond ik mora (zarzamora soms), wat volgens mij bosbessen zijn, het lekkerste. Maar alleen als er niet teveel water bijzit, anders smaakt ´t nergens naar. Gister was ´t weer raak. De mora van de soda (goedkope eettent) hier in ´t dorp deed ´t errug goed! Net zo goed eigenlijk wel als die uit Manzanillo (in de regen voordat we door die stortregen terug naar Puerto Viejo moesten fietsen).

Andere sapjes die toch ook wel erg lekker zijn:
Cas (al hebben we geen idee waarvan dat gemaakt is)
Piña doet ´t bijna altijd goed
Mango (maar ook met niet al teveel water, anders is t niets)

Labels: ,

Panama rammelt en fluit

Ik heb wel wat over Bocas verteld, maar niet over Panamastad. Dus nog even korte inhaalslag proberen. In ´t kort was Panamastad 10 keer mooier dan San Jose, maar dat was dan ook helemaal niets.

Casco Viejo
Casco Viejo is de latere wijk gebouwd door de Spanjaarden (er is er ook nog een van veel eerder nl). En als je door de zooi heen kunt kijken is ´t denk ik een erg mooie wijk. Maar ´t rammelt allemaal nogal. De arme mensen zijn eruit gestuurd om de wijk op te knappen. Er zitten nu wat leuke restaurantjes en hostels (zoals die van ons, Luna´s Castle was erg leuk!). Mooie pleintjes die enorm Spaans aandoen. Maar daartussen staan huizen die bijna uit elkaar vallen, bouwvallen, leegstaande panden en hangen wat mensen rond. Duidelijk nog wat werk aan de winkel. Maar denk dat ´t over 3 of 5 jaar een erg mooie wijk is.

Panama Viejo
We zijn ook in Panama Viejo geweest, de eerste wijk die de Spanjaarden in Panamastad maakten. Nu niet veel meer van over dan een boel ruines, met daarin oa een klooster, een kerk en een toren. Best leuk, maar je moet er wel wat fantastie voor hebben om er nog wat in te kunnen zien. En al het fluiten en toeteren op straat kunnen negeren. Duidelijk dat hier wat minder toeristen komen dan in Casco Viejo, waar we gelukkig heel wat minder nagefloten en getoeterd werden. ´t Verliest zo wel z´n charme hoor ;-).

Zakendistrict
Dan zijn we ook nog in ´t zakendistrict geweest. Met een trip naar Londen (en het zakengebied daar dat erg mooi was!) nog in ´t achterhoofd was dit een grote ellende. Was echt niets aan en het mooie deel (wandelen langs de zee aan de rand van de wijk) was afgezet. Dus snel door naar ons volgende plan: het Panamakanaal.

Panamakanaal
En het Panamakanaal was dan weer wel heel erg boeiend. We hebben twee schepen door een stuk van het kanaal zien gaan. Duurt erg lang, komt van alles (veel water ook!) bij kijken en is erg indrukwekkend. Alleen al als je bedenkt hoe groot die schepen zijn...

We zijn daarna naar San Jose teruggegaan, volgens het boek een reis van 15 uur, maar met in totaal 4 uur bij de grens een reis van 18,5 uur. We waren wel redelijk gesloopt toen we om 16uur ´s middags eindelijk bij ons hostel aankwamen. Een andere dan de vorige keer in San Jose en dat bleek een goed idee. Leuk hostel, maar vooral veel betere buurt dan de vorige. Hier konden we ´s avonds nog gewoon lopend de deur uit ipv met taxi.

Vanaf San Jose volgende dag doorgegaan naar La Fortuna. En dat hele verhaal kun je hieronder lezen ;-).

Labels: , ,

Back in Costa Rica: water, water en lava

Genoeg water dat hier uit de lucht komt vallen de laatste dagen. La Fortuna (vanaf San Jose noord richting kust) krijgt in iedergeval genoeg water voor al het groen hier.

Vandaag ook een mooie waterval in een natuurpark gezien en lekker in ´t water beneden bij de waterval (nouja, in het riviertje wat erna kwam) gezwommen en ondertussen genoten van ´t uitzicht op de jungle eromheen op de berg en van de waterval op de achtergrond. Was echt genieten. Hadden we wel verdiend na een zware wandeling de berg op in de felle ochtendzon. Helaas werd Judy wat ziekjes en steeds zieker, maar uiteindelijk ging ´t weer wat beter en konden we toch blijven. Zij is nu in ´t hostel een beetje aan ´t bijkomen, terwijl ik hier met drie anderen van onze kamer en ons hostel zit te internetten.

Gister zijn we na een ritje van 5 uur ongeveer vanaf San Jose hier aangekomen. ´s Avonds hadden we niet echt plannen, tot onze hosteleigenaar (Mr. LavaLavaman wordt ie genoemd) riep dat we nu mee naar de vulkaan moesten om lava te kijken. Het regende, maar hij zei dat ´t snel helemaal helder zou zijn rond de vulkaan en dat we ´t dan goed konden zien. Dus wij met z´n vijven (kamergenoten, gevonden in de bus en nog iemand uit ´t hostel) snel in de auto en naar de vulkaan. ´t Was fantastisch. Je zag zo de lava over de stenen naar beneden rollen in ´t donker. Met op de achtergrond allemaal junglegeluiden (krekels en andere beesten). Dat was genieten. ´t Beetje regen deed er niets aan af.

We zijn hier nu wel weer een beetje klaar, nouja, we moeten nog wat bedenken voor morgenochtend. Daarna gaan we naar Monteverde om een canopy-tour te doen (aan een touw door de jungle zwiepen, zoals aan een kabelbaan).

Labels: ,

Tuesday, June 09, 2009

Paradijs

We hebben 't gevonden hoor, het paradijs. 't Ligt op Bocas del Toro. Allemaal mooie eilandjes vol bomen, prachtige stranden, heldere zee vol levend koraal in allerlei kleuren en soorten en huisjes op 't water in de middle of nowhere.

Geen spijt van ons besluit voor Panama dus! Totaal niet zelfs. Nu hopen dat Panamastad waar we nu zijn net zo mooi is (al verwacht ik hier geen paradijselijke eilandjes, je moet wel realistisch blijven).

Verder trouwens nog gefietst in Puerto Viejo, 12 km heen en weer terug naar Manzanillo, een dorp verderop. Jammer dat 't 5 minuten na aankomst begon te stortregenen en 't niet meer droogwerd daarna. Even 't strand gezien en verder alleen maar eettentjes. Ook leuk ;-). En een 'stoere' terugweg in de stortregen door de plassen 'cruisend' tussen alle enorme gaten in de asfaltweg en zandpad heen. Op onze 'cruiser' natuurlijk. En Judy heeft onderweg nog 3 keer de ketting op d'r wiel gelegd. Handig...

Andere verhalen andere keer, we gaan wat eten.

Labels: ,

Sunday, June 07, 2009

I'm the bananaman

Nog geen recept, wel het liedje dat ik al 1,5 week in m'n hoofd heb en natuurlijk niet bij me heb op m'n mp3speler:

I'm the bananaman, I go uppa that tree
I go downa that tree, I go home for me tea
I'm the bananaman, and I drink me Coca Cola
And I play me rock'n'rolla down by the sea

Everybody likes banana's

Met dank aan The Frames.

De genialiteit hetzelve hier tussen alle bananenplantages en alle bananen die wij eten (en soms ook weggooien omdat ze niet erg lang goed blijven en onze tassen niet de beste bewaarplekken zijn)

Labels: , , ,

Panamanama

Soms moet je gewoon een beetje gek doen. Niet dat ons schema al zo vast stond, maar over Panama hadden we 't gehad en dat was toch echt buiten 't schema gevallen. Maar plannen zijn er om te wijzigen. En zo gebeurde.

We zitten nu namelijk op Bocas del Toro, een eiland(engroep) voor de kust van Panama in de Caribische zee. Mooie blauw-groene zee, relaxte sfeer, relaxte mensen en lekker warm. Om niet te zeggen loeiheet. Maar ach, langzaam went 't wel een beetje die temperatuur. En die onverwachte regenbuien ook. De armoede is hier wel wat groter dan in Costa Rica. Hier krijg ik wat Zuid-Amerikagevoel bij soms. Kinderen op straat met schoenpoets of bedelend, de stoffen en tasjes en doeken uit Bolivia en alles net wat provesorischer of wat meer bij elkaar. Net zoals in 't minibusje waar we weer met weet ik veel hoeveel mensen in pasten. Wat opvouwstoeltjes ertussen en 't past allemaal wel. Tassen op 't dak. Prachtig! Alleen hier hadden ze dan wel weer blazers om 't een beetje fris te houden.

Panama
Vandaag een erg mooie reis gemaakt vanaf Puerto Viejo in 't zuiden van Costa Rica naar de grens met de bus (niet zo spannend), daarna over een oude treinbrug over een enorme rivier naar de Panamese grens. Daar moesten we bewijzen dat we Panama uitgingen en dat konden we niet. Dus hebben we een buskaartje gekocht vanaf daar naar San Jose, alleen is dat zo uit de route na Panama stad dat we die nooit gaan gebruiken. Maargoed. Vervolgens hebben allerlei mensen zich over ons heen gestort om ons in een taxi te krijgen. Deze keer hebben we ons echter staand weten te houden en zijn we lekker in de bus gestapt. Na die bus nog een bus en daarna nog de boot. En nu in een fijn hostel, waar toevallig ook de Israeli' s zitten.
De hele reis ging best vloeiend en iedereen was erg behulpzaam. En nu hebben we weer 5 dollar bespaard, dus die kunnen we dan vanavond als cocktail opdrinken. Mmm...

Blubblub
Gisteren trouwens gesnorkeld bij Puerto Viejo. Veel golven, veel dood koraal en gelukkig ook wel heel veel bijzondere vissen. 't Hele kleine blauwe visje met lichtgevende (!) lichtblauwe stippen was onze favoriet. Daarna teruggewandeld door de jungle. Mam, niet te hard schrikken. Blijkbaar zijn we langs een gifitige gele slang gelopen zonder 't doorgehad te hebben. Net na 't oversteken van een rivier (door 't water ja) kwamen we wat Nederlanders tegen die zeiden dat er slangen zaten langs 't pad. Daarna maar een beetje meer opgelet dus. Geen slang gezien. Wel enorm veel krabben (in allerlei soorten en maten), aapjes (die heb ik straks wel genoeg gezien ;-) en hagedisjes/salamanders (we weten 't verschil niet). En de zee. Jungle naast zee is echt perfect gewoon.

Gister ook nog lekker Bob Marley-muziek live (gecoverd natuurlijk) geluisterd in een bar en ook nog een naar een meisje die me een heel klein beetje deed denken aan Marike Jager. Weet alleen niet meer helemaal hoe ze heette... Iets met aan 't eind Karma. Uit Australie. Was leuk!

Ja, 't betere leven is toch echt hier. En door onze verandering van plannen is 't ook net alsof ik maanden op reis ben. Helaas is dat toch niet helemaal zo, maar zo voelt 't op 't moment wel. Lekker vrij. Dus daar ga ik zo maar weer van genieten.

Labels: , ,

Tuesday, June 02, 2009

Recept voor lekkere bananenbroodjes

Even een reminder voor mezelf... dat recept moet ik hier nog ff fabriceren. De volgende keer!

Labels: ,

Telefoon

Je hebt zo´n ding, zo´n mobiel, om lekker te smsen op ´t vliegveld als je niet meer weet wat je moet doen, wachtend in de gate. Tenminste, dat is wat ik deed voor ik vertrok. En toen zat ik iets later toch in ´t vliegtuig, denk ik ineens: waar is m´n telefoon gebleven? Niet in m´n broekzak waar ik dacht dat ik hem had gestopt, niet in m´n tas, niet in m´n andere tas, niet op m´n stoel, niet onder m´n stoel, niet aan de voorkant tussen m´n stoel, niet in het vakje voor m´n stoel en zelfs niet rond m´n zitplek in de gate.

Shit! Ik had met Judy op ´t vliegveld van San Jose afgesproken en ook al dacht ik dat dat niet groot was, zonder telefoon is dan toch niet zo fijn. En ik had ook net een nieuw abonnement afgesloten, dus dan zou dat betekenen dat ik nog los een nieuwe telefoon moest kopen. Ooooh, wat baalde ik. Ze hebben zelfs nog voor me omgeroepen of iemand m´n telefoon had gezien, maar nee.

Toen toch maar m´n telefoon laten blokkeren, want we stegen zo op. En terwijl ik balend op m´n stoel zat te wachten tot we echt vertrokken, dacht ik ineens. Oooh, als ik zo zit, kan dat ding wel eens uit m´n zak zijn gegleden, zo de richel in tussen de twee stoelen (daar had ik wel gekeken). Maar hij lag dus net onder m´n stoel aan die kant.

Nou, dat kon ik dus allemaal weer recht gaan zetten in de VS (viel ook niet mee) toen ik daar 5 uur overstaptijd had en niet ´t vliegveld afkon. Achja, had ik daar ook meteen een bezigheidstherapie met kleingeld vinden en daarna ontdekken dat je daarmee geen 06-nummer kan bellen... Handug!

Maar m´n telefoon doet ´t alweer, behalve dat ik er niet mee kan smsen hier in Costa Rica. Ook geen Costaricaans nummer, want dat gaat hier niet. Dat jullie ´t ff weten.

Labels: ,

Kikkers, kevers en kamers

Hola! Hier een eerste berichtje vanuit Costa Rica. Vele anekdotes in m´n hoofd die allemaal een blogje waard zijn... weet niet hoeveel tijd ik heb, maar niet zo heel veel. We ´moeten´ ook weer eens naar ´t strand natuurlijk!

Kevers
In de vorige plaats, Tortuguero, een klein dorpje dat je alleen kunt bereiken met boot, middenin de jungle, kochten we bananencake (zonder melk!) voor op onze trip de volgende ochtend. Als ontbijt, want we moesten al om 5.20u klaarstaan voor een boottocht door de jungle. Goed idee leek ons. Tot ik die avond in m´n tas keek en allemaal gaten in het papieren zakje van m´n bananencake zag zitten. Ik even kijken, loopt er zo een (echt) enorme kever over m´n hand weg. Haha, toen kon ik toch niet anders dan gewoon gillen van de schrik. Bahbah, zo´n beest van 10 cm lang ofzo kwam uit mijn bananencake gelopen. Gelukkig had Judy geen last van zo´n beest en hebben we de volgende ochtend haar cake gedeeld. Maar jammer was ´t wel, want de cake bleek echt ontzettend lekker! (we hebben de kever daarna trouwens neergemept, want ´t leek ons niet zo´n lekker idee als die ´s nachts zo over je gezicht zou lopen).

Kikkers!
Gisteren zijn we van Tortuguero naar Cahuita (zitten we nu) verhuisd. Met een boot die er veel trager uitzag dan dat ie ging hebben we een tocht van 3 uur gemaakt van daar naar Moín (dé bananenhaven van Costa Rica, daar ook de grootste bananenboot ter wereld gezien). We zaten op de boot met 3 Israeli´s die we eerder ook al eens waren tegengekomen. Uiteindelijk wat met ze gekletst en toen we in Moín stonden en verder moesten besloten dat we samen verder zouden reizen. Zij wilden ook naar Cahuita. We waren vastberaden om vanaf daar een bus te nemen (en daarna nog een bus), maar lieten ons uiteindelijk toch ompraten om met een taxi via Puerto Limon naar Cahuita te gaan. Ik had de luxeplek voorin, de andere vier zaten achterin ´t kleine karretje, letterlijk opgestapeld.

Bananen en kokosmelk
Geen spijt gehad van die trip, want de chauffeur was werkelijk fantastisch en een kletser. Hij heeft veel over allerlei dingen uit Costa Rica (alle soorten bananen bijv) verteld. Maar dat niet alleen: we zijn met hem naar een bananenplantage geweest waar hij uitgelegd heeft hoe Chiquita z´n bananen produceert. En daarna hebben we nog ergens kokosnootmelk gedronken (niet wat je je erbij voorstelt, ´t was doorzichtige ietswat zurige dunne drank). Die kokosnootmelk kwam trouwens rechtstreeks van de boom langs de weg. Hij sneed die kokosnoten ter plekke voor ons open. Zoiets had ik me nog niet eens voorgesteld bij Costa Rica, dacht niet dat dat zomaar ´kon´, maar ben blij dat ´t wel gebeurd is. Al vond ik ´t drankje niet eens zo heel erg lekker.

Kikkers en kamers
Toen we eenmaal aankwamen in Cahuita met de jongens een hostel gezocht, halve dorp afgelopen want of de 2-persoonskamer was te duur of de 3-persoonskamer was te klein. Maar ´t is gelukt. Daarna bijgekomen, want de dag ervoor duurde van 4.45u ´s ochtends tot 1 uur ´s nachts. ´s Avonds echt superlekker carribisch gegeten (met vis!). Iemand nog tips voor lekker Caribisch eten in Utrecht?
Daarna in de bar aan de overkant gezeten en cocktails en bier gedronken met de jongens. En we hebben hen wat Spaans geleerd (in de taxi al), zij ons wat Hebreeuws en wij hen wat Nederlands. Erg grappig allemaal. Sabbaba!
Toen we genoeg gedronken hadden weer terug naar ´t hostel en voor onze deur zagen we zo een kikker naar binnen glippen. Ieuw! We zijn toch niet echt van die meisjes-meisjes, maar een kikker in onze kamer? Nee, bedankt. Gelukkig hadden we de mannen nog in de buurt die samen (met ons) op kikkerjacht zijn gegaan. Uiteindelijk ving een van de Israeli´s hem in z´n hand en is ie daarmee naar buiten gegaan. Phew! Blij dat ze er waren toen.

Vanochtend zijn ze weer weggegaan voor een wandeling en daarna gaan zij verder door naar ´t zuiden (en daarna Panama). Wij reizen ze binnenkort wel achterna, want we gaan ook nog wat zuidelijker, naar Puerto Viejo. En heeeeel misschien nog een dagje naar Bocas del Toro (eilandengroep in ´t allernoordelijkste van Panama).

Maar wij gaan hier eerst nog even over ´t strand sjokken, de zee in en als ´t een beetje geschikt is hier ook snorkelen.

Ohja, m´n telefoon doet ´t niet echt. Kan geen smsjes versturen, dus misschien komt er ook wel niets aan. Maar dan sms Judy maar als je wat dringends hebt.

Labels: ,