SnoopS' hoekje

No puedo creer mis ojos...

Tuesday, March 27, 2007

Studiemood

De zin om te studeren is wel erg ver weggezakt. Dacht ik 'em vanochtend in de trein teruggevonden te hebben... blijkbaar is 'ie daar blijven liggen, want eenmaal thuis gebeurt er weer niets. Heb al allerlei methoden van aanpak geprobeerd, alles bij elkaar zoeken en dan beginnen, een specifiek ding aan beginnen, planningen maken (waar ik zeer verdrietig van word), met muziek, zonder muziek, met afleidingsdingetjes, zonder afleidingsdingetjes. Maar 't werkt allemaal nog niet. En toch moet vrijdag dat eindwerkstuk ingeleverd worden. Bah! Ik begin er bijna van te denken dat ik gewoon niet geschikt ben voor dit soort dingen (grotere scriptie-achtige praktijken).

Kun je niet even mee helpen zoeken naar m'n studiemood? Misschien heb ik 'em bij jou laten liggen....

Friday, March 23, 2007

Emotionele reis met Damien Rice is adembenemend

In 8 minuten verkoopt hij de grote zaal van 013 uit. Damien Rice is dan ook drie jaar niet meer in Nederland geweest. De vroege vogels of Marktplaatsbezoekers worden deze dinsdagavond getrakteerd op twee uur en twintig minuten lang emotionele uitlatingen van de stille, maar gevoelige Ier. Uitvoeringen van onder andere The Professor & La Fille Danse, Then Go en Cannonball zijn adembenemend. Hoewel het concert in zijn totaliteit bijna eindeloos prachtig is, mét de aanwezigheid van Lisa Hannigan was het waarschijnlijk helemaal briljant geweest.

De vroegere band van Damien Rice heet tegenwoordig Bell X1 en mag vanaf 20 uur het volgepakte 013 opwarmen. Ogenschijnlijk vrolijke deuntjes worden afgewisseld met iets stevigere nummers zoals 'White Water Song'. Zanger Paul Noonan waagt zich aan Spaans handgeklap en het gooien met zijn instrumenten en uiteindelijk ook zijn microfoon. Afsluiter is Flame, een aanstekelijk liedje over marshmellows roosteren en de vlam van de liefde. De zaal wordt hier ook warmer van.

Op twee meter van de rand van het podium begint de als een zwerver geklede Damien Rice met celliste Vyvienne Long aan de muzikale reis door zijn oeuvre. Na het eerste meteen al magistrale ‘The Professor & La Fille Danse’, voegen de andere bandleden zich ook bij Damien en Vyvienne. Zangeres Lisa Hannigan is de grote afwezige deze avond. Bij enkele nummers speelt zij een grote rol. De Ierse singersongwriter trekt zich echter niets aan van het ontbreken van zijn bandlid en zingt haar solos zelf, gebruikt een tweede microfoon voor vervormde stemmen en neemt deze op zodat hij met zichzelf een duet kan zingen. Het klinkt allemaal als een slecht alternatief, maar Rice maakt het gemis meer dan goed, misschien zelfs beter. Zijn versie van Then Go is namelijk vele malen sterker dan Hannigan’s variant op plaat, doordat hij zich helemaal lijkt te geven, vol van woede. Overgangen van woede tot verdriet en van verliefdheid tot bedrog: de zingende Ier draait er zijn hand niet voor om en laat nummers vloeiend in elkaar overlopen.

Deze avond draait ook niet om applaus en kletsen. Rice is zelfs zo stil dat er pas na drie kwartier de eerste ‘Thank you’ komt. Gedurende het hele concert zijn ook de bezoekers muisstil, de gesloten bar (op verzoek van de band) draagt hier ook aan bij. Hierdoor krijgen ook de rustigere nummers de aandacht die ze verdienen. Hoogtepunt hiervan is zeker 'Cannonball', dat bij menigeen kippenvel veroorzaakt vanwege de uitvoering. Op de rand van het podium met gitaar, onversterkt en met één spot op hem gericht zingt de Ier met de mooie blauwe ogen over zijn verloren liefde. Perfectie komt ineens wel heel dichtbij.

Celliste Vyvienne Long krijgt ook de ruimte door voor één nummer het podium van 013 over te mogen nemen. Onder meer bijgestaan door Declan de Barra, die later deze avond nog het naprogramma zal verzorgen, vult zij deze pauze op een humoristische wijze in met het nummer 'Random Man On The Motor Way'. Voor Rice blijkt dit ook duidelijk een breekpunt te zijn want na deze pauze laat hij zich van een socialere kant zien. Hij zoekt meer contact met het publiek en er verschijnt vaker een glimlach op zijn gezicht. Voor het laatste nummer lijkt Damien Rice terug te zijn gekomen van zijn emotionele, muzikale reis en toast op de verjaardag van de gitarist met taart, champagne en Cheers Darlin’. Dit eigenlijk verdrietige nummer laat Rice eindigen in een vrolijk, bombastisch geheel, waardoor het publiek de zaal toch met een grote glimlach op de mond kan verlaten.

Thursday, March 22, 2007

Voor Damien

Beste Damien,

Ik weet dat je de weblogs van je favoriete fans leest, dus bij deze wil ik je graag laten weten dat ik je concert adembenemend mooi vond. Ik werd er stil van en dat is een hele kunst. Je bezorgde me kippenvel met The Professor en Older Chests. Je liet me soms bijna huilen, waardoor m'n lenzen ook niet uitdroogden. Ook dompelde je me onder in je emotionaliteit, in je diepste, vaak boze gevoelens en je liet me dansen, het meisje danste. Je ontnam me de woorden om de pracht van je concert te omschrijven, ik was nog sprakeloos tot lang na het concert. Inmiddels heb ik weer een beetje van m'n woorden hervonden, zoals je ziet.

Je hebt trouwens ook mooie blauwe ogen, heeft iemand dat wel eens tegen je gezegd? Dat zeggen ze bij mij ook altijd, maar ik hoop dat 't bij jou een iets origineler compliment is dan bij mij. Je mag wel vaker zo vooraan 't podium gaan staan namelijk, dan kan ik ze nog beter bestuderen. En ik zal een kam meenemen naar Brussel, misschien kun je dan een keer je haren kammen. En zat je leuke shirt net in de was? Geen nood, ik zal wel wasmiddel meenemen naar Brussel, dan hoef je daarna niet meer zonder te zitten.

Wil je me nog wat beloven? Kun je het weer goedmaken met Lisa? Ik weet zeker dat ze graag weer naast je wil staan op het podium en je zou me er zo'n plezier mee doen. Echt. Je bent een schat als je haar weer opduikelt, haar tranen droogt en het met haar uitpraat. Misschien moet je haar vragen of ze ook een liedje met Ernie op 't podium wil spelen. Dan heeft ze ook een mooi eigen moment in de show, dat kan ze vast waarderen.

En als het dan weer allemaal koek en ei is tussen jullie twee, dan mag je weer de troubadour zijn die je vaak bent. Ik weet dat je het kan, Damien, je bent een ster in leuke verhaaltjes vertellen, de zaal aan het lachen maken, om daarna bloedserieus een droevig nummer in te zetten. Dus ik hoop dat je je troubadours-stemming weer terugvindt en ons trakteert op wat mooie verhalen. Dan trakteer ik jou nog wel op een drankje. En als je dan toch al in een goede bui bent, wil je dan ook Sand, Fool en Childish spelen? Het hoeft niet hoor, maar het zijn zo'n mooie nummers en de laatste brengt ook een beetje vrolijkheid in de tent. Dan kun je ook met een lach de tourbus weer instappen. En samen met een stralende Lisa.
Wat wil je nog meer? Een knuffel? Die wil ik je met liefde en plezier komen geven aanstaande maandag! Eigenlijk is dat ook veel mooier dan 't schitterende cd-hoesje verpesten met een handtekening van je. Geef me maar een knuffel, lieve Damien! Dan kunnen we er beiden weer tegenaan...

Tot maandag!

Liefs,
Maartje

Monday, March 19, 2007

Damien Rice houdt 't spannend

Morgen is de grote dag. Damien Rice speelt in 013, Tilburg. 't Concert waar ik al zo'n 3 jaar op wacht... (sinds 21 april 2004, toen kocht ik z'n eerste album O en was ik er meteen weg van).

Ondertussen houdt Damien 't spannend... hij had wat concerten afgezegd (phew, geen Nederland of Belgie!), in Keulen werd 't concert 2 of 3 keer verplaatst naar een grotere zaal (phew, niet in Nederland...) en nu is er 't nieuwste 'gerucht' dat Lisa Hannigan niet meer meetourt. Ze was er niet in Munchen (tenminste, niet op de buhne) en ook in Milaan (gisteren) liet ze het afweten. Of ze er morgen wel bij is? Damien houdt 't graag spannend... Ik hoop van harte van wel... want zonder Lisa is Damien toch niet echt compleet. Maar het blijft afwachten...

Sunday, March 11, 2007

Ufo & co

Voor de fotografiecursus die ik volg moet ik (bijna) elke week een opdracht inleveren. De eerste opdracht had als thema 'Je favoriete kleur' en licht als aandachtspunt. Ik wil proberen hier elke week m'n opdrachten te posten, zodat jullie weer eens wat meer beeldmateriaal van mij zien ;-)

De ufo...

Een oefeningetje met weinig licht/kaarslicht... 't lichtje en 't flesje hadden alleen nog wat dichter bij elkaar moeten staan.
Rood en blauw. Twee primaire (contrasterende) kleuren. Hij stond hier eerder al, maar ik heb hem ook voor deze opdracht gebruikt.

Bij het naar huis fietsen vanaf 't zwembad viel me het groene gras van hieronder op, vooral in contrast met de rest. Volgende keer moet ik alleen de witbalans op gloeilamplicht zetten, zodat het gele licht van de lampen gefilterd wordt en het gras nog groener wordt.
"Heeft die roos echt deze kleur?", kwam er als vraag bij 't tonen van deze foto. Ja. Hij heeft echt zo'n kleur. Mooi hè? Een gedroogd roosje van ruim een half jaar oud :-)

Binnenkort 'Ontbijt'... waar ik net een boel moeite voor heb gedaan...

Monday, March 05, 2007

Ierland

Over een ruime maand kom ik voor 't eerst van m'n leven in:



























Jawel: Ierland. Ik heb er zin in! Tips over wat ik moet gaan zien in (de buurt van) Dublin, mag je posten... of gewoon tegen me zeggen ;-)

Friday, March 02, 2007

Ananasschijven

Zo heb je ze, zo vergeet je ze even op te ruimen en zo zijn ze weg. M'n ananasschijven. En zelfs als je 't wel opruimt is de kans dat je eten verdwenen is een paar dagen later best groot. Vandaag maar eens actie ondernomen tegen onze huisdief die al een half jaar actief is... Helaas niet alle creatieve oplossingen zoals muizenklemmen in de koelkast, laxeermiddel in 't brood of kleurstof waardoor z'n/haar mond blauw kleurt, maar gewoon de SSH (huisbaas-huisvesting) gebeld. En nu krijgt iedereen een dreigbrief. Met geblaat over verantwoordelijkheden in huis en als je je daar niet aan kan houden dat je eruit gezet kunt worden. Ben benieuwd of 't helpt...