SnoopS' hoekje

No puedo creer mis ojos...

Wednesday, March 26, 2008

Mannenconcertdriedaagse: Teitur, Josh Ritter en Patrick Watson

Hij was doodvermoeiend, maar m'n concertdriedaagse zit er weer op. Donderdag, vrijdag én zaterdag naar singersongwriters geweest.

Donderdagavond werd 't erg laat, omdat 't voorprogramma laat begon en Teitur veel langer dan (voor mij) verwacht speelde. Maar het was de moeite waard, veel leuker/mooier en beter dan verwacht. Toch waren er een paar nummers van 't nieuwe album die beter in de kast hadden kunnen blijven liggen, maargoed. Oh, nog even een opmerking over Helgi Jonsson, het voorprogramma. Vergeet die naam niet! Wat een heerlijke stem en wat een leuke, enthousiaste IJslandse singersongwriter. Deed ook nog mee bij Teitur in de band. Half 2 lag ik eindelijk in m'n bedje, met nog een enorme sprint naar de trein vanaf W2 naar 't station. Spinning is toch ergens goed voor...

Vrijdag deed ik het mezelf aan. Na een fantastisch concert van Josh Ritter, veel beter dan de eerdere concerten die ik van hem zag die ook al geweldig waren, wilde ik hem natuurlijk ook nog een knuffel geven. Vorige keer leverde dat een paar maandjes 'wolken' op en een mooie foto. Die ik nooit hier gepost heb... maar dit issum:
De rest van de avond van dat concert was alleen maar hilarisch, achteraf dan. De trein die niet reed, fietsen door weer en wind naar Leidsche Rijn, verdwalen, een SUV mee moeten nemen naar A'dam, de ruitenwissers die zomaar wat doen, de sleutel die maar niet uit 't slot gaat... en uiteindelijk dan wel weer om de hoek van 't Leidse plen geparkeerd staan. Dit keer ging er weer wat mis... ook al dacht ik: in Utrecht kan er weinig gebeuren. Maar iemand had m'n fietsband leeg laten lopen (ontdekte ik achteraf) :-(. Gelukkig was m'n huisgenoot de reddende engel in nood...

Na afloop van het concert werd hij bedolven onder de fans en andere liefhebbers. Dus hebben we rustig gewacht en wat gekletst. Toen het rustiger werd een praatje gemaakt, gezegd dat ie naar Kafé Belgie moest na afloop, een cd laten signeren (met een hele lieve tekst :-) en een paar knuffels en handkusjes gekregen.
Weer een lieve foto :-)

Daarna toch nog wat blijven hangen, nog een keer gekletst, nog een knuffel en twee handkusjes. Toen twijfels... zullen we naar huis gaan? Aaaah, nee, laten we wachten tot we met de band naar Kafé Belgie kunnen. Mmmm... Of toch niet? 't Duurde wel erg lang. Nee, nu gaan we. En we gaan ook nog gedag zeggen. Dus gingen we nog een keer afscheid nemen, haha. Toen had ik wel weer even genoeg Josh-knuffels en kusjes gehad voor een paar maanden. En was ik weer op 't mooie tijdstip van half 2 thuis.

De volgende avond was het weer raak. Patrick Watson met Voicst als voorprogramma. De meningen over zijn concert in Amsterdam waren verdeeld, dus ik ben met niet te hoge verwachtingen Tivoli binnengestapt. Voicst was erg mooi, semi-akoestisch en ik vond ook de blazers erbij mooi. Moest nog even denken aan die keer in december toen er drie bandleden voor ons drieen hebben staan spelen op de Neude. Dit klonk wel een tikkeltje beter ;-).
Patrick Watson en bandleden waren in vorm. Geen drugs vandaag, maar wat we begrepen hebben ze liggen slapen tot 't concert. Gelukkig! Want we kregen een heel normaal concert met mooie, uitgesponnen liedjes met wat gejam erbij, een nieuw nummer en zelfs een improvisatienummer genaamd 'Pirate ninja'. Geniaal. Geweldig goed! Heerlijk, zo'n enorme muzikale vent. Na afloop signeerde Patrick nog vooraan op 't podium. Dus nu heb ik ook een gesigneerd concertkaartje. Die past dan mooi naast de gesigneerde Teiturcd, de gesigneerde cd van Helgi Jonsson en de gesigneerde cd van Josh Ritter.

Een heerlijk, maar enorm vermoeiend weekend!

Labels: , , ,

Wednesday, March 19, 2008

Lotgenoot

Eindelijk heb ik een lotgenoot gevonden. Een keer geen rare blikken bij het vertellen van m'n fietsongeluk in 2005.

Een collega zei: Een vriendin van me had ook een zware hersenschudding. Er was natte sneeuw gevallen, in januari en toen gleed ze uit met haar fiets. Zware hersenschudding! Ze hadden alleen niet door dat 't zo erg was, waardoor ze er ook nog heel lang mee rond heeft gelopen...

Hoe herkenbaar! 't Was een opluchting, blijkbaar ben ik toch niet de enige die in januari uitglijdt in de natte sneeuw en er een -onopgemerkte- zware hersenschudding aan overhoudt... 't Duurde alleen even voor ik die persoon gevonden had.

Monday, March 17, 2008

Lucky (3 keer...)

Lucky. Met dat woord in een gedichtje won ik een paar weken terug een prijsvraag. En later was ik weer lucky en weer... 't houdt niet op met het concertgeluk in huize M. Drie keer op rij mogen genieten van bijzondere optredens. En ik hoop niet dat dit meteen al 't concertgeluk was voor 2008 ;-)

Jason Mraz die aardbeien en bosbessen uitdeelt in de Wisseloordstudio's. Een handtekening op de vinylsingle, het uitgebreid bestuderen van z'n eigen (Japanse) cd en een geklets samen over of het concert nu in 'june or july' of 'july or june' is... wij hadden in iedergeval plezier.
Z'n optreden, daar ging het om natuurlijk. Een halve nieuwe cd kwam voorbij, maar ook wat oudjes zoals Plane en Clockwise. Mooie akoestische versies met lange uithalen, alles zuiver... Het was een pracht van een avond! En toen Jason ook echt de zaal had verlaten (dat duurde nog zeker een half uur na 't optreden), genoten wij na met de opnames die werden afgespeeld door de knopjesdraaiers... alles werd gemasterd en op cd gezet. Ik hoop ook dat die muziek nog ooit in mijn cdkastje beland... want het was echt een topoptreden dat ik niet snel weer zal meemaken van deze lieve gek uit San Diego!

De tweede keer dat ik geluksvogel was, was in Eindhoven bij Cross Linx. De kaartjes vond ik te duur, dus gaan we naar Teitur in W2, maar 3voor12 was ontzettend aardig voor me... en zo kwam ik dus in Eindhoven terecht.
We waren voorbereid op een vreemde combinatie met barokorkest die geen succes zou zijn. 't Viel eigenlijk wel mee, vond 't wel aardig. Maar Teitur kwam pas echt tot z'n recht voor 40 man in een opslagruimte ergens achter gesloten deuren tegenover z'n eigen kleedkamer. Samen met Nico Muhly en een violiste speelde hij vier nummers... Genieten! En een mooi duo ook samen, Teitur & Nico.
Eels was trouwens ook ontzettend goed! Van heel stil tot rockend, het concert werd goed opgebouwd. De stemming raakte er echt steeds meer in tot een soort climax bestaande uit grapjes, het wisselen van drums tussen E en The Chet en de bekendere Eels-nummers.

Zondagmiddag was de derde, dubbelgelukstreffer. Ik mocht al mee met een vriendin naar Ane Brun in de Amstelkerk. Maar toen won ik zelf ook nog via een andere prijsvraag. Soms kan 't ook allemaal wel een beetje veel van 't goede zijn (net zoals een vriendin & ik allebei wonnen bij de Jason Mraz-prijsvraag). Een soort alternatieve cd-presentatie was het, met een stel nieuwe nummers en als afsluiter één ouder nummer. Er zaten een paar liedjes tussen met hele mooie teksten en bij sommige nummers vond ik de melodie weer heel sterk. Zoveel Ane Brun luister ik niet en ik heb 't zelfs een poosje als slaapcd gebruikt toen ik een hele slechte slaper was (bij liedje 5 was ik meestal ingedommeld). Maar áls ik er dan weer een keer naar luister, merk ik weer dat 't bijzondere muziek is die je raakt. Geen muziek om blij of vrolijk van te worden zoals bij Jason Mraz, geen opzwepende, cynische teksten zoals Eels, maar muziek die je raakt door de 'gevoelige' teksten en de snik in haar stem. Ook dit was een mooi optreden!

Labels: , , , ,