SnoopS' hoekje

No puedo creer mis ojos...

Thursday, August 21, 2008

Tussenstand

Van alles wat je vooral niet wil weten...

  • 16 Nederlanders ontmoet, 2 Vlaammssprekende Belgen en 1 Braziliaans meisje dat Nederlands sprak (waarvan sommige Nederlanders meerdere keren en in meerdere plaatsen, zoals vandaag weer vier mensen die we ook in Copacabana ontmoet hebben, twee stellen).
  • Al teveel wc-rollen gekocht, omdat die nooit ergens te vinden zijn
  • Eten bij een slechte Mexicaan voor de incatrail is echt niet grappig voor tijdens je incatrail
  • Ik heb al een haarband kapotgemaakt (en geen nieuwe meer gekocht, want die heb ik niet gevonden)
  • Ik ben al een scheermesje, drie schuifspeldjes en een haarspeldje kwijtgeraakt
  • Een Ipod die maar niet kan wennen aan de hoogte van (op het moment meer dan) 3800 meter
  • Een tas die alleen maar zwaarder lijkt te worden in plaats van lichter
  • Drie keer op de boot gezeten.. in Peru op het Titicacameer, in Bolivia op het Titicacameer (beide keren onderweg naar een eiland) en in Bolivia over het Titicacameer toen we met de bus naar La Paz reden en de bus op een krakkemikkig soort pondje moest en wij op een bootje
  • Tot nu toe 1 keer weggegaan uit een hostel omdat we het te erg vonden, in Cusco, waarbij het hostel meer leek op een internetcafe en we praktisch buiten sliepen, in de achtertuin van het hostel en met een koude douche
  • Het slechtste ontbijt was gisteren in Copacabana, bij het hostel aan de overkant van ons hostel (eigen hostel serveerde geen ontbijt, maar dat was wel te regelen). De meest stoffige toast die je je maar kan voorstellen, twee sneedjes, met *natuurlijk* jam. Hoogtepunt was het sinaasappelsapje.
  • Het beste ontbijt was die in Arequipa, bij 't hostel Home Sweet Home, waar we bediend werden met twee pannenkoekjes, een gebakken of geroerbakken ei, twee broodjes, sinaasappelsap, thee en natuurlijk jam.
  • De beste douche staat duidelijk in Santiago (nog duidelijker in Utrecht, maar dat is helemaal ver weg), maar tijdens onze tournee was de douche in Copacabana toch lang niet slecht. Hier zijn elektrische douches heel normaal, maar daar komt eigenlijk nooit warm water uit, altijd lauw of koud. En dan ook maar een klein beetje. In Copacabana was 't wel een klein beetje, maar was dat wel heet!
  • Tot nu toe ben ik alleen nog maar verbrand in m'n nek en op m'n hoofd. Twee keer mn pet vergeten toen die wel echt nodig was... maar de factor 50 doet wonderen het merendeel van de tijd.
  • Mijn slaapzak van -10 graden (op de zak zelf staat maar -7) is mijn favoriete onderdeel van mijn rugzak. Elk bed wordt er aangenamer door, zelfs 't bed van gister dat aanvoelde als een matje tijdens de incatrail. Ben zo blij dat ik die bij me heb (en gekocht heb in Chili).
  • De Lonely Planet en Footprint zijn het niet altijd met elkaar eens (reisgidsen voor de niet-weters). Bij Peru was een marktje in Pisac volgens de Lonely planet heel leuk, maar de Footprint zei dat het vooral erg toeristisch was en het leuke er wel af was. De Footprint had deze keer helemaal gelijk. De markt was een commerciele bedoening en het stukje dat niet commercieel was, daar mocht ik van niemand een foto maken (al heeft me dat niet helemaal tegengehouden natuurlijk).
  • De Lonely Planet en Rough Guide zijn 't wel regelmatig met elkaar eens. Onze jungle- en pampatour (vers geboekt) stond in beide boeken als aanrader, soms geven ze dezelfden eettenten, al is dan vaak de een wel wat meer positief dan de ander.
  • Ik heb inmiddels al bijna 10 gig aan foto's gemaakt, maar aangezien ik al een uur zit te wachten op een cdtje downloaden, gaan die foto's er nog altijd niet van komen.

Saturday, August 16, 2008

Incatrail overleefd!

Star star teach me how to shine shine
Teach me so I know what's going on in your mind
'Cause I don't understand these people
Who say the hill's to steep
Well they talk and talk forever
But they just never climb

(The Frames - Star Star)

The hill was meer een berg. Van 4215 meter. 1200 meter klimmen en 800 meter dalen in 1 dag. En dan nog 2 andere dagen ploeteren en een vierde dag nog een laatste paar uurtjes naar Machu Picchu. Ik vond het heftig. Echt heftig.

Nou heb ik ook niet de meestwelwillende voeten voor een trekking, maar wel de wilskracht gelukkig. En ´t is maar goed dat ik vantevoren niet wist hoe zwaar het zou worden, want dan had ik nooit bedacht om het te gaan doen. Maar nu is het toch gelukt! Elke dag hartstikke blij als ik eindelijk op die camping aankwam. De tochten waren elke dag een gevecht tegen de vermoeidheid, spierpijn en blaren. De hoogte speelde gelukkig een heeele kleine rol, alleen bij de hoogste pas (van 4215 meter dus).

Jammer genoeg had ik niet altijd tijd (voor mn gevoel, ik moest vaak een beetje achter mn gids en Judy aanrennen) om te genieten van de uitzichten en de plek waar ik liep. Ik liep namelijk veel langzamer en mn gids wilde graag overal vroeg aankomen dus weinig pauzes, maar wel op een rustig tempo doorlopen.

Dinsdag heb ik The Frames aangehad tot mn Ipod het wéér begaf! Woensdag heeft Judy haar mp3speler uitgeleend en heb ik een halve dag moed verzameld en bergen beklommen bij onder andere:

Ik bouwde bruggen van steen
Maar zonder water
Ik reisde overal heen
Veel verder dan ik kon
Totdat ik opnieuw begon
En mijn bergen overwon
Niet moedig en niet bang
Zag ik hoe je bij me kwam

En de grond kust zacht je voeten
Ze is met je, elke stap
En elke dag zal ze vertrouwd zijn
Ze zal je dragen
Want de grond kust zacht je voeten
Ze is hier en in je dromen
Is ze als je wilt altijd
Een manier om thuis te komen

(Blof - Een manier om thuis te komen)

We willen omhoog
We willen zien waar we zijn
En wat er van ons is
We willen omhoog
Waar de lucht soms nog schoon is
En de zon altijd schijnt

We willen omhoog
We willen zicht op het goede
Weg uit het vuur en de rook
We moeten omhoog
Wie schuld heeft moet boeten
En wie geen schuld heeft ook

(Blof - Laag bij de grond)

Ik moest erg lachen toen ik Een manier om thuis te komen aanzette en die zin hoorde. Dus heb met veel plezier verder geklommen die dag. Die eerste pas was toen zo klaar. Wat muziek al niet kan doen he.

Ohja, fotos lukte niet. Dus andere keer. Morgen gaan we naar Puno en dan kan t nog wel weer even duren voor ik wat van me laat horen online.


En nog een ohja, Machu Picchu vond ik mooi, best indrukwekkend gebouwd, maar het gevoel van een wonder was er bij mij niet. Ik hoop niet dat het om 3.50u opstaan daarbij bij heeft gedragen.

Labels: , ,

Monday, August 11, 2008

Don't stop

Don't stop trying,
there's always reason to go...

(Don't stop - Sarah Bettens)

Mijn motto voor de incatrail van de komende vier dagen. Spannend, maar ik heb er zin in! Mooie uitdaging!

De eerste bijna 4 gig aan foto's van de afgelopen ruime week staan al op een schijfje, maar ik heb geen dvdspeler hier, dus helaasss... er zitten wel mooie foto's tussen, durf ik al wel te zeggen.

Duim maar voor me de komende dagen, dan komt 't vast helemaal goed! Tot over een dag of 4.

Sunday, August 10, 2008

AAH! Rotpod

Waarom moet mijn Ipod nu zo gek doen net voor ik vier dagen heftig ga bergwandelen? Pas in de bus leek ie aan hoogteziekte te lijden, maar eenmaal geacclimatiseerd deed ´ie t weer... Alleen nu is ´ie elke keer weer leeg terwijl ik ´em net heb opgeladen. Hij gaat ook niet (echt) meer uit. Snif, snif. Probeer nu even op de appel-website te zoeken naar iets waardoor mijn ipod gewoon weer uit kan (en ook weer aan svp).

Verder gaat alles heel goed hier. Cusco is zo´n enorm heerlijke stad met ook lekkere eettentjes (bedankt Marleen, Los Perros was het uitroepteken meer dan waard). Maar de echte verhalen bewaar ik tot een volgende keer. Ja, ik kan ook best een kort berichtje schrijven.

It´s all about forgiving and so...
(a balladeer - Mary had a secret)

Die maar even opgezet als opvrolijkmuziek vanaf hun myspace. Doet me meteen weer denken aan de autorit naar Schiphol 24 juli toen ik dit liedje voor ´t eerst op de radio hoorde. Leuk dat ik nu die associatie heb! Chau!

Thursday, August 07, 2008

Perfect en anders

Een oude Amerikaanse chevrolet met vijf mensen en de chauffeur erin met amerikaanse rock en roll nummers door de woestijn van Arica naar Tacna in Peru rijden. Precies toen we in Peru weer in de auto stapten en vertrokken begon California dreaming (voor die niet-weters: liedje dat altijd gedraaid wordt na afloop van Counting Crows-concerten). Een mooi teken vond ik. Werd er oprecht gelukkig van, van de hele situatie.

Met drie mensen op de voorbank (prachtig!), drie achter en dan zo´n lege omgeving (zand), net in een ander land en dan zo met de auto Peru in crossen met California dreaming op de achtergrond. En niet te vergeten de wind die door de auto blies en de warme lucht die door je haren wapperde, omdat t enorm mooi weer was. Ja, dat voelde goed! Was vast een goed teken voor deze mooie reis.

En verder. T is hier anders dan in Peru. Veel latijns-amerikaanser, zeg maar het standaardbeeld van veel mensen op straat die van alles verkopen (nog veel meer dan in Chili), de Peruvianen/Peruanen (wie zoekt op wat nou t goede woord is...) zijn veel kleiner, zien er veel meer hetzelfde uit, ze dragen nog wel vaker traditionele kleding, vervoeren hun kinderen in zakken op hun rug en eten ook echt anders. Mijn darmen waren daar nog niet zo heel blij mee geloof ik, maar hopelijk komt dat morgen voor de 11-uur durende busreis naar Cuzco weer goed.

Vandaag hebben we ook de eerste Nederlanders ontmoet (drie jongens, waarvan er twee samenreisden en de ander met een Zwitsers meisje). T was eigenlijk wel gezellig aan de ontbijttafel daardoor. En meteen zegt een van die jongens: ik ken jou ook gewoon! Je komt uit Utrecht he? En je had eerst langer haar he? En jahoor... heb blijkbaar met hem vakken gevolgd op de uni.
En diezelfde jongen doet ook sociale geografie, maar ben maar niet begonnen of ie ook de mensen kent die ik ken die die studie doen. Een andere jongen kwam ook uit Brabant en toen ging de rest meteen heerlijk de Brabantse accenten nadoen. Els en Dianne, wij zeggen idd wel heel anders worst dan die van boven de rivieren ;-) en zo hadden we nog een paar woorden. Was wel grappig.
Ben benieuwd of ik t nog zo grappig vind als ik de zoveelste Nederlander ben tegengekomen. Maar de jongens zeiden dat we nog een mooie reis tegemoet gingen, zij waren daar allemaal al geweest. Ik kijk dan ook erg uit naar de busreis vanaf La Paz naar Sucre (meen ik).... dat schijnt 10 uur te zijn zonder plee in de bus over wegen van zand (geen wegen eigenlijk) en als t dan waait dan is de weg niet meer zichtbaar. Ja pap en mam, ik doe voorzichtig hoor ;-)

Eerst maar eens de reis naar Cuzco doorkomen morgen (de heeeeeele dag in de bus, van 9 tot 19u ofzo, als we geluk hebben....). Want dat je dan op die tijd ook aankomt... nee! We kwamen iets van 5 uur later dan gepland aan in Arequipa. Omdat we bij ons overstappunt 2 uur moesten wachten (zou niet zijn, maar was niet erg, we zijn met onze chauffeur Tacna ingegaan en hebben daar met zn drieen gegeten en hij heeft ons door de stad gereden). De bus daarna vertrok natuurlijk veel te laat, moest vier keer stoppen, soms ook wel heel lang, en dan controleerden ze riemen (for what its worth, want t stelde weinig voor die riemen), soms ook alle paspoorten of ze wandelden een keer door de bus heen. Ja, dat kost ook weer tijd! En daarna hebben we nog in de file bij een ongeluk gestaan, drie doden begreep ik vanochtend van de Nederlanders. De file stond tot in Arequipa, denken we (vanaf de andere kant dan). Maargoed, om 11 uur s avonds kwamen we toch aan in Arequipa. Dus komt vast ook morgen wel goed.

Vanuit Cuzco voor ik op reis ga nog wel een nieuwe update als t goed is. Daarna is t even stil, want dan ben ik hopelijk aan t wandelen en Macchu Picchu aan t bekijken! Smsen heeft dan ook niet zoveel nut, dus stuur maar lekker mailtjes zodat ik op mijn relaxdag daarna lekker kan lezen ;-).

Hasta luego!

Labels: , ,

Sunday, August 03, 2008

Many the miles (tomorrow!)



There's too many thing I haven't done yet, too many sunsets I haven't seen...
(Sara Bareilles - Many the miles)


De zonsondergang zien vanaf 't hoog(s?)tepunt van Santiago was niet echt een plan, maar meer toeval omdat ik de rest van de dag m'n tas in moest pakken en wat voorbereidingen daarvoor moest doen.

Maar voor mij was dit het mooiste wat de stad te bieden had. De zonsondergang, de rosegekleurde sneeuw op de bergen door de ondergaande zon, de vrolijke kinderen die rondrenden over de berg, het liftje dat ik eigenlijk nog best eng vond en de uitzichten overdag en 's avonds met steeds meer lichtjes in de stad. Santiago is groot! Dat is me nu wel duidelijk. En er hing weinig smog, dus ik kon ver kijken. Heerlijk! Echt even genieten zo op de laatste avond voor 't vertrek voor de grote reis.

En ik werd ook helemaal blij toen ik m'n 'foto van de dag' maakte, zoals 't voelde. Eentje waar ik blij mee was. Twee eigenlijk, want weet niet zo goed welke ik nu mooier vind. Maar eentje ervan staat hieronder, de andere (ook) op m'n picasa-fotoalbum. Enjoy! (en bedankt Richard voor de mooie quote, ik kon geen andere, wel originele vinden...)

En morgenochtend om 9.30u beginnen we aan de vele miles van onze grote trip! Een volgende update zal dus wel iets langer op zich laten wachten, kunnen jullie nog op zoek naar m'n foto-vraag ;-).


Saturday, August 02, 2008

Heel veel FOTOOOOOS en quizvraag...

En ik heb toch m'n best gedaan vanavond... er staan veeeele foto's online op m'n net aangemaakte Picasaweb (fotoalbum). Alle foto's staan hier:
http://picasaweb.google.nl/maartjevdh

Omdat 't nogal veel werk was, heb ik niet bij alle foto's gecheckt hoe ze er eigenlijk uitzagen en of ze niet ff ge-edit moesten worden ;-). Excuses bij deze :P. Al heb ik net ontdekt hoe handig Picasa eigenlijk is... maar de rest ook nog checken zit er qua tijd niet in denk ik. Kijk daar dus ff doorheen ;-).

Omdat 't zoveel foto's zijn en jullie er zoveel om gevraagd hebben wil ik natuurlijk nu ook dat jullie ze gaan kijken.

Daarom een quizzzzzvraag:
Welke persoon of personen ben ik in één dag (foto-album) meerdere keren tegengekomen? Hoe ziet die persoon of zien die personen eruit en waar was de ontmoeting?

De EERSTE VOLLEDIGE GOEDE reactie wint een prijs. Over die prijs valt te onderhandelen, maar ik zal je dan iig een leuk kaartje sturen :-).

Om jullie alvast lekker te maken voor de foto's in m'n fotoalbum hier vast wat kiekjes.





Veel kijkplezier :-)

Labels: , , ,

FOTOOOOS... van Atlanta

Ben even aan 't uitproberen hoe ik nu 't beste m'n foto's online kan zetten, maar ik ben er nog niet uit. Dit is met Judy's Picasa, maar dat kan nu alleen nog maar... Hier zijn iig de eerste paar foto's van Atlanta (onbewerkt).


Posted by Picasa

Wist je dat... (Chile)

  • Chilenen graag alles verkleinen, zoals momentito en allerlei woorden waar ik nu niet op kan komen
  • De verkeerslichten van de afbuigende auto's gelijk op groen staan met die daar overstekende voetgangers... opletten dus! (zoiets als wij met fietsers wel eens hebben)
  • De meeste metrostations geen automaten hebben om kaartjes te kopen (toch opvallend vond ik)
  • Veel dingen hier best heel erg achterlopen bij wat wij gewend zijn... ik zag een EOS 350D in de etalage liggen (maar geen nieuwere) bijv. En ze hebben geen Ipods, maar namaak-Ipods (waarschijnlijk zijn de originele te duur). De mobieltjes zijn twee keer zo dik als de mijne (ok, ik heb net een nieuwe maar toch). Denk dat dat de economische situatie is.
  • De prijzen liggen hier wel wat lager over 't algemeen, al zijn veel dingen voor Chilenen wel echt duur, omdat ze zo weinig verdienen.
  • Er zijn genoeg Chileense jongeren die niet naar de universiteit kunnen, omdat ze die niet kunnen betalen en hun ouders ook niet. Er zijn maar een paar goede universiteiten, waarmee je wel een goede baan kunt vinden, maar die kosten vaak veel geld. Gevolg: de kinderen van arme Chilenen blijven ook arm. Een andere oplossing waar ik heel veel bewondering voor heb is voltijd werken en daarnaast nog studeren. Twee vrienden van Judy werken 5 dagen in de week, voltijd (dat is hier 44 uur ofzo) en gaan daarnaast 3 tot 5 avonden per week naar de universiteit. Dat is hun enige manier om hun studie te kunnen betalen. Over vier jaar (zucht!) kunnen ze dan hopelijk een betere baan vinden.
  • Zes dagen in de week werken is ook nog geen uitzondering trouwens...
  • Ik begrijp helemaal waar de straatverkopers in Madrid 't idee vandaan hebben om zo te verkopen... ik werd vandaag doodgegooid met 'paraguas! paraguas!' (paraplu's...) 't Regende namelijk. Maar ook zonder regen wordt er werkelijk alles op straat verkocht, van zelfgekookte (!) maaltijden tot een pakje zakdoekjes tot sokken, leesbrillen en hoofdlampjes. Echt van alles en nog wat. Allemaal illegaal natuurlijk.
  • De hele (?) stad is opgebouwd uit rechte straten, waardoor je dus heel makkelijk de weg kunt leren, maar ook weer net zo makkelijk kunt verdwalen. Door alle 'cuadras' (quadras?) (vierkanten) weet ik soms helemaal niet meer in welke winkelstraat ik zit, maar je bent zo weer ergens anders met al die rechte wegen. Geen misleiding iig! In Viña del Mar waren er ook veel cuadras.
  • Je hebt hier hele straten met één ding. Of hele stukken in iedergeval. Vanmiddag zou ik geld gaan wisselen voor Peruvaanse Sol. Er zaten wel 10 van die geldwisselkantoortjes naast elkaar daar, maar de meeste (had geen zin om ze allemaal af te gaan) hadden geen Sol. Zelfs niet als ze er wel een koers voor hadden staan...
  • Ik ben ook al de bankenbuurt, de fotografiewinkeltjes/zaakjes (met toch vooral analoge camera's, rolletjes en gewoon ontwikkelen) en schoenenbuurt tegengekomen.
  • Over schoenen gesproken... dat zijn geen zapatos hier, maar calatines (?). Iets anders iig en 't lijkt op sokken (calcetines) maar 't is 't niet. Judy is niet in de buurt, dus kan 't niet checken. En dat is niet 't enige woord waar ze hier wat anders voor hebben... zo ook voor aardbei, abrikoos, komkommer, spinazie (soms), bus en nog vele andere woorden. Over een universele taal gesproken ;-)
  • Buiten dat er natuurlijk toch al niets te maken is van dat Chileens. Ben benieuwd of ik er wat meer van begrijp in Peru en Bolivia ;-).

En ja, ik ga nu even snel op zoek naar waar ik foto's kan laten online. Moet alleen de internetkabel delen met nog een paar huisgenoten, want 't draadloos netwerk ligt eruit. Dus wie weet duurt t nog weeeeeeken. Chau!

Labels:

Friday, August 01, 2008

Hostelzwijnen en gevaarlijkste stad van Chili (en Viña)

Wat een Fransen zeg. Ik zal niet ontkennen dat ze nog een weinig positieve indruk hebben gemaakt eerder... door gezellig Frans te praten terwijl je erbij staat bijv. Maargoed, nuevo año, nuevo empieza ofzoiets.

In 't hostel in Valparaiso (Valpo) was een enorme groep van Fransen, die gezellig om 12 uur 't licht aandeden en uitgebreide discussies gingen houden in de kamer, terwijl er twee mensen op bed lagen. Vervolgens gooiden twee hun kleren uit en kropen samen in een bed. Uhhh... yeah right. En vervolgens hebben ze blijkbaar ook nog flink staan paffen in de kamer, want overal lagen lege pakjes sigaretten en peuken op de grond. Samen met een berg propjes en andere troep.

De meisjes waarmee ik de avond ervoor gekletst had en mee had gehangen, hadden nog geklaagd bij ze dat de muziek zachter moest, maar daar reageerden ze nogal vreemd op (en ze zijn ook Frans, dus 't was geen gebrek van niet verstaan ofzo). Een beeeetje jammer, die kamergenootzwijnen.

Maar gelukkig maakten de meisjes een hele andere indruk en compenseerden de boel ;-). Ze waren erg gezellig en lief en ééntje is de volgende dag nog een uurtje mee de berg op geweest. Waar ik ontzettend blij mee was, want ik had niet zo'n zin om op pad te gaan.

Was de avond vantevoren in 't donker naar de supermarkt de berg afgewandeld (hostel zat ergens bovenin, achteraf niet in bepaald de beste wijk). En voelde me toen niet bepaald veilig. Dus de volgende dag hielp dat niet echt om mezelf op de been te krijgen. En later toen 't Franse meisje weer weg was, had ik dat onveilige gevoel wel weer. Liep niet in de beste wijken rond (weer in de heuvels) en 't stond ook niet meer op m'n kaart. Uiteindelijk bleek -volgens een vriendin- Valpo ook de gevaarlijkste stad van Chili te zijn. Kan me daar best wat bij voorstellen.

Onderweg (naar beneden weer) kwam ik een Australisch stel tegen die de andere kant op gingen en vroegen of ik Engels sprak. Uiteindelijk zochten ze de begraafplaats (waar we elkaar ontmoetten, dus ver was 't niet ;-) en zijn we met z'n drieen over de begraafplaats (best heel bijzonder met enorme graven/mausolea, schrijf je 't zo?) gewandeld. Ondertussen wat gepraat over waar zij waren geweest en wat ze ervan vonden en waar ik nog heenga. Was erg leuk, een enorm aardig, vriendelijk, gezellig stel mensen van 40 ofzo. Leuk! (en voor Adrianne: ze hadden een Frommer's, hopelijk heeft dat niets met hun leeftijd te maken)

Daarna zijn zij verder omhoog en ik weer omlaag gegaan, met een glimlach op m'n gezicht. Dat is dan wel het leuke van alleen 'reizen' of rondlopen. Ik ging me al snel ook wel in veiliger gebied bevinden, maar had geen zin meer om weer een (andere) heuvel te beklimmen dus heb maar wat gedronken in een cafeetje en een busje aangehouden. In tegenstelling tot op de heenweg in Viña (waar ik idd niets over geschreven heb) durfde ik nu gewoon 't eerste busje aan te houden, ook omdat ik wist dat ik naar 'P. Montt' moest :P (en in Viña wist ik eigenlijk niet welke ik nodig had).

Eenmaal terug in Santiago was ik helemaal doodop (waarvan? Joost mag 't weten...) en ook niet zo fit, dus lekker vroeg m'n bedje ingekropen.

Viña del mar ook nog maar even snel dan? Leuke stad en ligt tegen Valpo aan. Ben begonnen bij Viña en toen dus met zo'n busje naar Valpo gegaan. Viña is modern, rustiger en ziet er beduidend minder gevaarlijk uit. Heb heerlijk door 't centrum en wat buitenwijken gewandeld, een beeld van Paaseiland gezien en 't bijbehorende museum, behulpzame mensen (wanneer niet). Ook kwam ik een jongen tegen die ik kende van 't vliegveld van Atlanta. Wat een toeval! (voor mij voelde 't toen wel als 'Toeval bestaat niet'). Hij zag me ineens lopen in 't park en sprak me aan. Ik dacht dat 't de zoveelste verkoper was die probeerde aardig te zijn. Maar nee, hij begon daarvoor iets te enthousiast. Even met z'n groep opgelopen en met 'em gekletst, daarna m'n eigen weg weer gegaan richting de zee. En langs de zee gewandeld (niet op 't strand) op weg naar dat beruchte busje. In 't busje bemoeide iedereen zich emt waar ik nou eigenlijk heen moest en hadden ze 't de hele tijd over 'falta nogwat'. En ik snapte 't maar niet. Uiteindelijk wel op goede plek eruit gegaan! Dus geen probleem :-).

Tot zover. Wie weet komen de foto's eindelijk ook een keer. Wie weet ook niet ;-). Heb een lijstje gemaakt wat ik nog wil zien in Santiago en daar ga ik morgen eens mee verder. Heb zaterdag dan ook nog, maar dan moet ik ook m'n tas inpakken en naar een feestje. Zondag gaan we! Naar Arica in 't noorden van Chili (met 't vliegtuig) en de zus van een collega/vriend van Judy haalt ons daar op en daar blijven we twee nachten slapen. Zin in!

Voor Judy is 't nu een moeilijke tijd met 't afscheid nemen van iedereen. Als we terugzijn ziet ze de meesten nog wel een keer, maar 't voelt nu al best definitief volgens mij. Ze wil nu eigenlijk niet meer weg... dus is moeilijk. Vanavond afscheid met 't huis en pannenkoeken gehad. Was erg gezellig en bijzonder. Heerlijk hoe ze die Nederlandse woorden uitspreken (pannenkoeken, stroopwafels, hagelslag) en hoe ze alles (appelspul, poedersuiker, jam) op één pannenkoek gooien alsof ze 't al jaren doen. Mooie avond, ook voor mij bijzonder.

Tot gauw! (nu 't nog zo makkelijk kan vanuit Santiago...)

Labels: